Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Δραματικές εξελίξεις στο Άγιον Όρος: Ανακηρύσσεται ανεξάρτητο & καλεί ... Ρωσία!

Πολύ άσχημα εξελίσσεται για την Ελλάδα ένα άλλο μέτωπο, στο οποίο μέσα στην τρικυμία των ημερών δεν έχει δοθεί η πρέπουσα προσοχή: Για πρώτη φορά από την απελευθέρωση της Μακεδονίας τίθεται θέμα απόσχισης του Αγίου Όρους από τον εθνικό κορμό. Και λέμε από τον εθνικό κορμό γιατί ....
ως γνωστόν το Άγιο Όρος δεν υπάγεται τυπικά στην ελληνική διοίκηση, αλλά είναι αυτοδιοικούμενο.

Αύριο έχουμε συνεδρίαση της Διπλής Σύναξης του Αγίου Όρους, για να συζητήσει το θέμα της φορολόγησης των ακινήτων των Ιερών Μονών, τα οποία βρίσκονται εκτός της χερσονήσου, το θέμα το οποίο έχει δημιουργήσεη την μετωπική σύγκρουση με την ελληνική Πολιτεία με ανοικτό το ενδεχόμενο να ζητηθεί από την... Ρωσία να επέμβει δυναμικά!

Κατά την πρώτη και έντονα φορτισμένη συνεδρίαση που είχε πραγματοποιηθεί στα τέλη Απριλίου, η Διπλή Σύναξη της Ιεράς Κοινότητος, στην οποία συμμετέχουν οι εκπρόσωποι αλλά και οι ηγούμενοι των είκοσι μονών, είχε αποφασιστεί να δοθεί στην ελληνική Πολιτεία διορία μέχρι τις 15 Μαϊου για να δουν εάν θα υπάρξει ανταπόκριση στα αιτήματά τους, να μην υπάρχουν τόσο μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις.

Πληροφορίες εκκλησιαστικών κύκλων, αναφέρουν ότι το ανώτατο διοικητικό όργανο της μοναστικής κοινότητας αυτή φορά θα κάνει την απειλή πράξη και θα ανακηρύξει, περίπου, την ανεξαρτησία του Αγίου Όρους!

Μάλιστα επειδή αναγνωρίζουν ότι κινδυνεύουν να μην παίρνουν ούτε δεν θα παίρνουν ούτε καν φορολογική ενημερότητα, ενώ κινδυνεύουν να υποστούν όλα όσα προβλέπονται για όσους δεν πληρώνουν φορολογικές οφειλές δηλαδή οι ηγούμενοι θα συλλαμβάνονται ως φοροφυγάδες και θα κατάσχεται η περιουσία τους!

Θεωρούν ότι πίσω από αυτή την κίνηση βρίσκονται συγκεκριμένα συμφέροντα που επιδιώκουν την… τουριστική αξιοποίηση του Αγίου Όρους.

Η Διπλή Ιερά Σύναξη στο τελεσίγραφο που θα δώσει αύριο ζητούν «Να σταματήσει αυτό το έγκλημα των αιώνων, που θα σημάνει το τέλος της Ορθοδοξίας, που έχει πνεύμονά της και ανάσα της Άγιο Άθωνα, που σεβάστηκαν Αυτοκράτορες αλλά και Κατακτητές»!

Σε διαφορετική περίπτωση, απειλούν ότι «Το Άγιον Όρος θα διακόψει κάθε σχέση με την "κατεχόμενη"» όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, «ελλαδική Πολιτεία, θα κηρυχθεί σε διωγμό και θα ζητήσει την βοήθεια της Ρωσίας και του νέου ηγέτη της Β.Πούτιν, στον οποίο πρόσφατα αρνήθηκε ευσχήμως να επισκεφθεί το Άγιο Όρος την Μεγάλη Εβδομάδα»!

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πολλά και κρίσιμα. Κάποιοι θέλουν κι άλλους μπελάδες στο κεφάλι αυτής της χώρας και αν νομίζουν ότι είναι ώρα να ανοίξουμε «ιερό πόλεμο» με τους Αγιορείτες, κακή υπηρεσία προσφέρουν στη χώρα. Και η προειδοποίηση ότι «Θα ζητηθεί η βοήθεια της Ρωσίας» θα ήταν πολύ μεγάλο λάθος να προσπεραστεί χωρίς να θεωρηθεί ότι είναι σοβαρή.

Η ιδέα Δημιουργίας Ορθόδοξου Βατικανού από την μία και η έτερη ιδέα δημιουργίας ενός ορθόδοξου τόξου (Ρωσία, Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία, Λευκορωσία, Σερβία, Μολδαβία, Ουκρανία, Γεωργία) με πολιτικούς συνδετικούς κρίκους, με το Άγιον Όρος στο επίκεντρο αυτού του σχεδίου, είναι ζωντανή.

Και η Ορθοδοξία αναμένεται να αποτελέσει ένα από τα κύρια πολιτικά όπλα του Β.Πούτιν την επόμενη δεκαετία.

Εκτός και αν αυτοί που επιμένουν στην πρακτική της φορολόγησης των Αγιορειτών, έχουν άλλα πράγματα στο νου τους…

Ποια ήταν η περίφημη Δημοκρατία της Βαιμάρης


Το τελευταίο διάστημα ακούμε διαρκώς ότι η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα παραπαίμπει στη περίφημη "Δημοκρατία της Βαιμάρης".
Τι συνέβη στη Γερμανία σ' εκείνη την χρονική περίοδο, αμέσως μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου  βρίσκει την Αυτοκρατορική Γερμανία με το μέρος των ηττημένων.  Τη θέση της μοναρχίας παίρνει το Δημοκρατικό πολίτευμα. Την πορεία αυτού, από τη γέννησή έως την πτώση του, περιγράφει ο Γερμανός Πανεπιστημιακός Χάινριχ Βίνκλελ στο βιβλίο του με τίτλο "Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης-Η ανάπηρη Δημοκρατία" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.  
Το πολίτευμα αυτό προκύπτει ως αποτέλεσμα των σοσιαλδημοκρατών, των κεντρώων και των φιλελεύθερων, αναφέρει ο συγγραφέας. Στη συνέχεια όμως δέχεται επίθεση από ακραίες δυνάμεις των ναζιστών, των εθνικιστών αλλά και των κομμουνιστών. Παράλληλα αναλαμβάνει να διαχειριστεί την οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει στη Γερμανία, η οποία τελεί υπό ένα καθεστώς ταπεινωτικού ελέγχου από τους νικητές του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Γερμανία, σε αυτή την χρονική περίοδο, μετρά απώλειες εκατομμυρίων ανθρώπων. Το γεγονός αυτό οφείλεται στα νέα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν κατά τον Α΄Παγκόσμιο (φλογοβόλα, δηλητηριώδη αέρια, τορπίλες από υποβρύχια, βομβαρδιστικά αεροπλάνα) . Ακολουθεί η υπογραφή της ανακωχής του πολέμου με τη Γερμανία να πορεύεται σε ένα νέο ιστορικό μονοπάτι.
Στα ανατολικά της χώρας, στη γραφική πόλη της Βαϊμάρης ο λαός συνέρχεται σε εθνοσυνέλευση προκειμένου να δημιουργήσει ένα νέο Σύνταγμα.
Ασυγκράτητοι οι εξεγερμένοι πολίτες και στρατιώτες εκφράζουν έντονα τον ενθουσιασμό τους. Στο συνέδριο συμμετέχουν εργατικά και στρατιωτικά συμβούλια. Απαιτούν την άμεση κοινωνικοποίηση όλων των κλάδων της βιομηχανίας, την ανάληψη της διοίκησης του στρατού από το κεντρικό σοβιέτ, την εκλογή των ανωτέρων από τους στρατιώτες, την αποστρατεία μονίμων στρατιωτικών, τη συγκρότηση πολιτοφυλακής. Επιπλέον αποφασίζουν να καταργήσουν όλους του διακριτούς βαθμούς. Η πράξη αυτή έχει συμβολικό χαρακτήρα κατά του μιλιταρισμού. Ταυτόχρονα «σβήνει» την αντίληψη περί «τυφλής υπακοής».
Βασιζόμενες στις διατάξεις του νέου Συντάγματος οι μετριοπαθείς δυνάμεις της εποχής (σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι και φιλελεύθεροι) επιχειρούν να αποδυναμώσουν το αυταρχικό κράτος. Η καθιέρωση του εκλεγμένου από το λαό Προέδρου λειτουργεί ως αντίπαλο δέος  απέναντι στο Ράιχστανγκ. Με αυτό τον τρόπο αποτρέπεται ο κίνδυνος ενός κοινοβουλευτικού απολυταρχισμού.
Κατοχυρώνεται το δικαίωμα στη γενική εκπαίδευση, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, όχι όμως το δικαίωμα της απεργίας.
«Το Σύνταγμα χάρισε στους Γερμανούς περισσότερη πολιτική ελευθερία, αλλά, σε περίπτωση που οι καιροί άλλαζαν προς το χειρότερο, δεν θα ήταν σε θέση να τους τη διασφαλίσει», σημειώνει ο συγγραφέας του βιβλίου. Οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν να αποτυπώσουν το νέο Σύνταγμα δεν συμπεριλαμβάνουν σε αυτό διατάξεις – φραγμούς στην κατάλυσή του, υπό το φόβο ότι αυτές ισοδυναμούν με επιστροφή στο προηγούμενο αυταρχικό καθεστώς.
Στις σελίδες που ακολουθούν από εδώ και πέρα, ο Βίνκελ αφηγείται πώς ο  Αδόλφος Χίτλερ με επίμονη προπαγάνδα, τρόμο, μύθο, βία και αίμα, καταφέρνει να κερδίσει τόσο τη μεσαία όσο και τη μεγαλοαστική τάξη.
Η σημαία της αποδέσμευσης από τη συμφωνία των Βερσαλλιών, η οποία προβλέπει  εδαφικές παραχωρήσεις στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Πολωνία, διοίκηση εδαφών από τους νικητές, αποστρατικοποίηση περιοχών, κατάργηση της  υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, μείωση των επαγγελματιών στρατιωτών, απαγόρευση οπλικών συστημάτων, είναι σηκωμένη ψηλά.
Ο  Χάινριχ Βίνκελ συμπεραίνει ότι η ταπείνωση ενός έθνους έδωσε τότε φτερά στους εθνικοσοσιαλιστές. Αναφορικά με την ευγένεια της δημοκρατίας προειδοποιεί ότι δεν πρέπει να φθάνει σε τέτοιο σημείο που να αφήνει ανοιχτή την πόρτα στους ίδιους τους δολοφόνους της.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Είναι απόγευµα της 9ης Νοεµβρίου 1918. Στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου συνεδριάζειη ηγεσία των σοσιαλδηµακρατών, του µεγαλύτερου τότε κόµµατος της Γερµανίας υπό τον Φρίντριχ Εµπερτ (σαγµατοποιό) και τον Φίλιπ Σάιντεµαν. Είναι βέβαιο πως δεν ξέρουν τι να κάνουν. Η Γερµανία βγήκε ηττηµένη από τον Α’ Παγκόσµιο Πόλεµο, ο πρίγκιπας Μαξ της Βάδης, καγκελάριος, έχει παραιτηθεί, ο Κάιζερ έχει εκθρονιστεί και η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί στο χάος.

Λίγα τετράγωνα παρακάτω, κοντά στην Unter den Linden, οι Σπαρτακιστές, µε επικεφαλής τη Ρόζα Λούξενµπουργκ και τον Καρλ Λίµπκνεχτ, ετοιµάζονται να κηρύξουν τη γερµανική σοβιετική δηµοκρατία. Ξαφνικά ο Σάιντεµαν συλλαµβάνει την «ιδέα»: χωρίς να συµβουλευτεί κανέναν πηγαίνει σε ένα παράθυρο, το οποίο βλέπει στην Koenigsplatz και από εκεί, µπροστά στους χιλιάδες συγκεντρωµένους στην πλατεία, ανακηρύσσει την ίδρυση της ∆ηµοκρατίας που γνωρίζουµε µε την ονοµασία ∆ηµοκρατία της Βαϊµάρης, αφού στο θέατρο της Βαϊµάρης στις 31 Ιουλίου της επόµενης χρονιάς ψηφίστηκε µε µεγάλη πλειοψηφία από την εθνοσυνέλευση το σύνταγµά της.

Αν λοιπόν η δηµοκρατία αυτή ανακηρύχθηκε «κατά σύµπτωση», όπως γράφει ο Γουίλιαµ Σίρερ στο κλασικό πλέον έργο του Η άνοδος και η πτώση του Γ’ Ράιχ, ήταν επόµενο να περάσει από µεγάλες περιπέτειες. Να είναι δηλαδή «ανάπηρη», όπως τη χαρακτηρίζει ο γνωστός ιστορικός Χάινριχ Α. Βίνκλερ στο magnum opus του Der lange Weg nach Westen (Ο µακρύς δρόµος προς τη ∆ύση).

Από αυτό το δίτοµο έργο του Βίνκλερ, το οποίο αποτελείται από 1.200 σελίδες, έχουµε τώρα στα ελληνικά το έβδοµο (και σηµαντικότερο για εµάς) κεφάλαιό του σε αυτόνοµο βιβλίο. Παρουσιάζει την πλήρη εικόνα µιας εποχής που ξεκινά µε τη λήξη του Α’ Παγκοσµίου Πολέµου και καταλήγει στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.

Επιπλέον, µας προσφέρει τη δυνατότητα να δούµε τις ανησυχητικές οµοιότητες εκείνης της εποχής µε τα όσα συµβαίνουν σήµερα τόσο στη δική µας χώρα όσο και στην Ευρώπη συνολικά, µε µια αφήγηση «νηφάλια» µεν, όπως γράφει ο εκδότης στο οπισθόφυλλο, αλλά και ελκυστική ταυτοχρόνως. Οχι τόσο για να διαπιστώσουµε το αυτονόητο, ότι δηλαδή συχνά οι χειρότερες στιγµές µιας εποχής επαναλαµβάνονται στην επόµενη, αλλά για να συµπεράνουµε ότι ελάχιστοι, ως φαίνεται, σε περιόδους έντασης και µικροπολιτικών εκτιµήσεων έχουν τη δύναµη ή την ευφυΐα να µην επαναλάβουν τα σφάλµατα του παρελθόντος.

Η εµπειρία της Βαϊµάρης στοίχειωσε τον νου των ηγετών της µεταπολεµικής Γερµανίας, δηµιουργώντας ένα είδος πολιτικού συνδρόµου σε αντιστάθµισµα του αισθήµατος ενοχής για τις ευθύνες του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου. Τα όσα συµβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην ευρωπαϊκή σκηνή µάς κάνουν να υποπτευόµαστε ότι από το σύνδροµο αυτό δεν φαίνεται να έχει απαλλαγεί εντελώς ούτε η σηµερινή πολιτική ηγεσία της χώρας. Με τη διαφορά ότι «ανάπηρες» µοιάζουν πλέον οι υπόλοιπες δηµοκρατίες της Ευρώπης. Γι’ αυτό και το βιβλίο του Βίνκλερ αξίζει να διαβαστεί όχι µόνον από τον µέσο αναγνώστη, αλλά και από τη δική µας, περί άλλα τυρβάζουσα, πολιτική ηγεσία. Η ∆ηµοκρατία της Βαϊµάρης αναδύθηκε µέσα από τις στάχτες ενός µεγάλου πολέµου και διήρκησε δεκαπέντε χρόνια, ως το 1933 που καταλύθηκε µε την ανάδειξη του Χίτλερ σε καγκελάριο. Είχε να αντιµετωπίσει τις αντιφάσεις µιας χώρας που περνούσε από τη µοναρχία στη δηµοκρατία απροετοίµαστη, ηττηµένη και διηρηµένη. Οι δύο αρχηγοί του στρατού, ο Χίντεµπουργκ και ο Λούντεντορφ, έριξαν στην πλάτη των σοσιαλδηµοκρατών την ευθύνη για την υπογραφή της ταπεινωτικής για τη Γερµανία Συνθήκης των Βερσαλλιών, και κατά συνέπεια – έστω και µεταφορικά – την ευθύνη για την ήττα, «παραχωρώντας» τους µια εξουσία που τους ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ασκήσουν.

Αυτό η χώρα θα το πλήρωνε σε πολλα επίπεδα στα χρόνια της ειρήνης που ακολούθησαν: µε την έκρηξη του πληθωρσµού το 1922, που τα επόµενα δύο χρόνια είχε γίνει ανεξέλεγκτος, την κατάληψη από τη Γαλλία της περιοχής του Ρουρ το 1923, την εµφάνιση αποσχιστικών τάσεων στη Βαυαρία και την ανοιχτή σύγκρουση µε το ισχυρότατο κοµµουνιστικό κόµµα. Το µείγµα παρέµενε εκρηκτικό για χρόνια, µε τις κυβερνήσεις να διαδέχονται η µία την άλλη, ως το 1929 που η Γερµανία σαρώθηκε από το οικονοµικό κραχ. Τη χρονιά εκείνη οι άνεργοι έφθασαν τα 3.000.000 και τρία χρόνια αργότερα ο αριθµός τους είχε υπερδιπλασιαστεί.

Τα στοιχεία αυτά ίσως αρκούν για να καταλάβει κανείς πώς το εθνικοσιαλιστικό κόµµα, από το 2,6% που είχε λάβει στις βουλευτικές εκλογές της 20ής Μαΐου 1928, έγινε πρώτο κόµµα τρία χρόνια αργότερα, στις 5 Μαρτίου, λαµβάνοντας το 43,9% των ψήφων. 

Από εκεί και πέρα τα πράγµατα ακολούθησαν τη µοιραία πορεία τους, όχι µόνο για τη Γερµανία, αλλά για ολόκληρο τον κόσµο.

Εκ των υστέρων συµπεραίνει κανείς πως είναι εντυπωσιακό και µόνο το ότι αυτή η «ανάπηρη» δηµοκρατία κατάφερε να επιβιώσει επί δεκαπέντε χρόνια αντιµετωπίζοντας τους εθνικοσοσιαλιστές, τους συντηρητικούς εθνικιστές, τους κοµµουνιστές και τις απανωτές επεµβάσεις των νικητών του πολέµου. Και µάλιστα, παρά τις τόσες κρίσεις, οι τέχνες και ο πολιτισµός να γνωρίσουν στη χώρα του Γκαίτε πρωτοφανή άνθηση.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΨΕΥΔΕΤΑΙ

ΕΙΤΕ Ο ΚΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΕΙΤΕ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟ ΔΙΕΡΕΥΣΕ (ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΡΑΓΕ?) ΚΑΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΨΕΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΜΙΚΡΟΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ


ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΑΓΚΑ ΤΟ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ ΑΠΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΕΣΜΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΕΧΕΙ. ΑΦΟΥ ΟΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΟ ΣΟΚ  ΤΟΥ <<ΕΓΕΡΘΗΤΟ>> ΑΝΑΔΙΑΤΑΧΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ.
     ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΤΕΡΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠ ΟΛΑ Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝ. ΜΕ ΠΟΙΟ ΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ Ο ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ ΟΤΑΝ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ?
      ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟ (?), ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ (?), ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ (?).

Γιώργος Τράγκας> Ο Αντώνης αποχαιρετά της Αλεξάνδρεια

Από το πρωί, διοχετεύονταν πληροφορίες ότι η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με τον Πάνο Καμμένο. Για αρκετή ώρα, ο ΣΚΑΙ μετέδιδε αυτές τις πληροφορίες για «μετατόπιση θέσεων Καμμένου», ενώ σε όλη την επικράτεια έχει κάνει εντύπωση γεγονός που σχολίασε....
με έμφαση ο Νίκος Χατζηνικολάου, ότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, έθεσαν 7 όρους προκειμένου να συνεργαστούν σe οικουμενικό σχήμα.

Πώς είναι δυνατόν- αναρωτήθηκαν χιλιάδες πολίτες και πολλοί δημοσιογράφοι- να πάρεις μέρος ή να δώσεις ανοχή σε μία κυβέρνηση όταν, παραμονές εκλογών, φώναζες ότι δεν συνεργάζεσαι με δοσίλογους και ότι ούτε νεκρός δεν πρόκειται να συνεργαστείς με Βενιζέλο και Σαμαρά! Αυτό- κυρίως- επεσήμανε ο Νίκος Χατζηνικολάου, ο οποίος άφησε να εννοηθεί ότι ο Καμμένος διολισθαίνει από τις αρχικές θέσεις του.

Ο Τέρενς Κουίκ παρενέβη στο κλείσιμο της εκπομπής μου, τον έβγαλα στον αέρα και κατηγορηματικά διέψευσε ότι ο Πάνος Καμμένος έχει μετατοπιστεί ή ότι υπάρχει περίπτωση να στηρίξει οικουμενικό σχήμα με Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη.
Ωστόσο η Αθήνα, βουίζει για τις επαφές και τα ραντεβού που κλείνει ο Καμμένος, και μάλιστα με παράγοντες που επιθυμούν διακαώς με τον έναν ή άλλον τρόπο να σχηματιστεί κυβέρνηση που θα «τρενάρει» το καθεστώς Μνημονίου στη χώρα και θα υλοποιήσει τις επόμενες δέσμες μέτρων.

Πριν από λίγο o πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων επικοινώνησε μαζί μου και με διαβεβαίωσε –εκ νέου- ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να απομακρυνθεί των αρχικών προεκλογικών δεσμεύσεων του. Μάλιστα, υπογράμμισε ότι τις επόμενες ώρες πρόκειται να μεταγραφούν από την Ν.Δ. ένα πλήθος πρώην βουλευτών και πολιτευτών της, καθώς και τα μέλη δεκάδων τοπικών επιτροπών.

Πάντως, δεν είναι λίγοι αυτοί που σήμερα το πρωί εκτιμούσαν ότι ο Καμμένος από χτες με την ανακοίνωση των όρων συμμετοχής του σε οικουμενική κυβέρνηση, ‘’γλιστράει’’ προς διαλλακτικότερες θέσεις. Ο ιδρώτας του και το σφίξιμο στο πρόσωπό του στο Προεδρικό Μέγαρο ήταν ενδεικτικά της όλης κατάστασης. Πάντως ήταν ο μόνος που αποκάλυψε ότι στο Προεδρικό υπάρχουν «παπατζήδες», αφού κυκλοφορούν ανυπόγραφες επιστολές και λένε ότι είναι του Παπαδήμου, γεγονός που επιβεβαίωσε σήμερα το πρωί στον Παπαδάκη και ο Φώτης Κουβέλης.

Ίδωμεν, αν όλα αυτά που σχημάτισαν το κύμα που έβγαλε τους Ανεξάρτητους Έλληνες, με 33 βουλευτές στη όχθη του αποτελέσματος, θα παραμείνουν αταλάντευτα και αμετακίνητα, ή θα αλλάξουν κατόπιν πιέσεων ή προσχεδιασμένων σκοπιμοτήτων. Άλλωστε στην Ελλάδα δεν είναι κάτι το άγνωστο, οι πολιτικές μεταμορφώσεις….

Υ.Γ. Η αντίστροφη μέτρηση για τον Σαμαρά, έχει ξεκινήσει. Ο "τεμαχιστής" της κεντροδεξιάς παράταξης, του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είναι ήδη σε αποδρομή. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επανενωθούν δυνάμεις που απομακρύνθηκαν απο τη Νέα Δημοκρατία, χωρίς να παραμεριστεί ο Σαμαράς και να αναλάβει ένας καινούριος. Έχει ήδη ληφθεί απόφαση και συζητείται σε όλα εκείνα τα κέντρα εξουσίας που καθορίζουν τα πράγματα στον τόπο μας. Οι βασικοί «μέτοχοι» της Νέας Δημοκρατίας, όπως και η εκλογική βάση είναι λίαν δυσαρεστημένοι από τον διασπαστικό και αποσυνθετικό ρόλο του. Θεωρείται ανεπαρκής και κατέστρεψε με όλες τις ενέργειες (και τις κολωτούμπες του) την όποια αξιοπιστία μπορούσε να έχει η Νέα Δημοκρατία. Ο Αντώνης, οσονούπω αποχαιρετά την Αλεξάνδρεια…