Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Αφιέρωμα Μνήμης

Του Δημήτρη Κρανιά

1985. Λίγο πριν το πτυχίο. Ο Μητσοτάκης μόλις είχε αλλάξει την ηγεσία της Ο.Ν.ΝΕ.Δ.. Βρεθήκαμε στο γραφείο του, συμπεριφερόμενος ως σε ισότιμους συνομιλητές, ΔΑΠίτες από όλες τις πόλεις που είχαν πανεπιστήμια με μαζεμένες υπογραφές για να του ζητήσουμε να αλλάξει την απόφασή του.

Μας είχαν υποδείξει ότι δεν είναι δεοντολογικό να ακουμπήσουμε τις υπογραφές στο τραπέζι διότι ήδη το γνώριζε.

Ο Μητσοτάκης μας είπε ότι τις αποφάσεις τις παίρνει ο Πρόεδρος του κόμματος. Μας είπε ότι έχει εμπιστοσύνη σε όλους και μας θέλει μαζί του. Μας ζήτησε να του προτείνουμε εμείς με ποιόν τρόπο θα είμαστε όλοι μαζί στη συνέχεια και τη διαδρομή της Ο.Ν.ΝΕ.Δ.

Τότε δεν ήμασταν ώριμοι και έτοιμοι να το και να τον καταλάβουμε. Τη σημασία του ‘’όλοι μαζί’’. Είτε από το βάρος των υπογραφών των ΔΑΠιτών συμφοιτητών μας (εμένα μου τις είχε εγχειρίσει και εμπιστευθεί η ηγετική μορφή της ΔΑΠ στο Α.Π.Θ.. ο συμμαχητής και συνάδελφος Σταύρος Πεντέας) είτε από τη μαχητική μας διάθεση που είχε διαμορφωθεί στα αμφιθέατρα απέναντι στην αριστερή κυριαρχία και τρομοκρατία της εποχής.

Το ότι, κάποιοι από εμάς τουλάχιστον, καταλάβαμε στην πορεία της προσωπικής, πολιτικής και κοινωνικής μας διαδρομής κάποια χρόνια αργότερα τις ‘’ανοιχτές πόρτες’’ ήταν ένα μάθημα ζωής από τον Μητσοτάκη, έστω κι αν τότε μείναμε πολιτικά στον ‘’πάγο’’. 

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι παράδειγμα ζωής με τη ζωή του ολιστικά. Και φυσικά δεν είχε ούτε έχει ανάγκη συνηγορίας. Απλά σε τέτοιες ώρες υπάρχει η δική μας ανάγκη καταγραφής της όποιας εμπειρίας μας άφησε η επαφή μαζί του.

Είθε ο Θεός να τον αναπαύσει. 

Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

Ν. Ελευθερόγλου: Ο Μητσοτάκης θα χρειαστεί επώδυνες αποφάσεις, εάν θέλει να επιβιώσει στην ηγεσία

Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία”

 

Είχε μαλλιάσει η γλώσσα μας από αυτήν εδώ τη φιλόξενη γωνιά της «δημοκρατίας» να λέμε και να ξαναλέμε στην Πειραιώς να κόψει εγκαίρως το αίτημα των εκλογών. Γράφαμε και ξαναγράφαμε να βρει επειγόντως το δικό της αφήγημα και τη δική της ταυτότητα.

Οταν τα γράφαμε αυτά, διάφοροι -βασιλικότεροι του βασιλέως- για να γίνουν ευχάριστοι στην ηγεσία, μας έσερναν τα μύρια όσα. Περιφέρονταν στους διαδρόμους της Πειραιώς και έλεγαν τα γνωστά, για να γίνουν αρεστοί. Είχαν πιστέψει ή ήθελαν να πιστέψουν ότι οι εκλογές ήταν θέμα ωρών, όπως και η κατάληψη της Βαστίλης.

Οταν τους γράφαμε ότι οι θεσμοί τα έχουν βρει με τον Τσίπρα, γιατί τους περνάει ό,τι θέλουν, εκείνοι έραβαν κοστούμια και άφηναν να διαρρεύσει ότι η Ν.Δ. θα κερδίσει τις εκλογές και θα είναι και αυτοδύναμη.
Μάλιστα, είχαν αρχίσει και τις… προγραφές, ξεχειλίζοντας από αλαζονεία πρωτόγνωρη για στελέχη κόμματος αντιπολίτευσης. Τους λέγαμε ότι ο Τσίπρας τούς έκανε δώρο τον χρόνο και τα Μνημόνια που θα αναγκαστεί να υπογράψει, αλλά εκείνοι ζητούσαν να μην κλείσει την αξιολόγηση και να πάει σε εκλογές.

Δυστυχώς ο χρόνος χάθηκε και πλέον κάποιοι ετοιμάζονται να ξηλώσουν το πουλόβερ της Ν.Δ. Κινήσεις γίνονται και από τα δεξιά και από τα κεντροδεξιά. Και αν ο κ. Μητσοτάκης δεν βρει εγκαίρως αφήγημα για την επόμενη μέρα, τότε ο Τσίπρας και οι εσωκομματικοί αντίπαλοι εντός της Ν.Δ. θα αρχίσουν το πάρτι.

Αυτή είναι η πραγματικότητα της επόμενης μέρας της αξιολόγησης και το γαϊτανάκι μόλις ξεκίνησε. Τα στρατόπεδα ήδη χωρίστηκαν και φάνηκαν ξεκάθαρα στην τελευταία συζήτηση στη Βουλή. Το να υμνεί ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. τον πρώην αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και να μην ανοίγει μύτη στο κόμμα είναι ενδεικτικό του πού το πάνε κάποιοι και ποιες ισορροπίες επιχειρούν να δημιουργήσουν.

Μια τέτοια κίνηση θα προκαλέσει τριγμούς τόσο στη βάση όσο και στην κορυφή. Οι σπόντες που έριξε ο Αλέξης Τσίπρας για τα «κλειδιά» του μαγαζιού απεικονίζουν μια πραγματικότητα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σύντομα θα κληθεί να πάρει επώδυνες αποφάσεις, εάν θέλει να επιβιώσει στην ηγεσία. Το κύριο πρόβλημά του είναι να βρει το αφήγημα και να χτίσει τις συμμαχίες του.

Το κόμμα αυτό επιβίωσε γιατί είχε σταθερές, αγκάλιαζε μη τοξικά πρόσωπα και κινούνταν με θετικό πρόσημο στην κοινωνία. Ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να βγει στην κοινωνία. Οχι σε στημένες… εξόδους με ακροατήρια ελεγχόμενα και αποστειρωμένα. Ο «νοικοκύρης», για να βγει στους δρόμους, εκτός από SMS γνωστής προέλευσης χρειάζεται ιδέες και ηγέτη που να τον εμπνέει. Χρειάζεται ένα νέο πατριωτικό μήνυμα, που δεν θα προέρχεται από συστημικούς παίκτες και από αμφιβόλου απόδοσης και αξίας μετεγγραφές, που ψάχνουν όχι τη σωτηρία του τόπου αλλά τη δική τους.

Χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα και ένα προσκλητήριο προς όσους διαχρονικά έχουν προσφέρει στη Ν.Δ. Με ανθρώπους που χρόνια προσφέρουν άδολα και ξαφνικά αρχίζουν να νιώθουν ξένοι στο ίδιο τους το «σπίτι». Ξεκίνημα χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς φοβικά σύνδρομα.

Οι ψηφοφόροι της Κεντροδεξιάς είναι έτοιμοι, αν χρειαστεί, να μπουν ακόμη και μπροστά από το κάρο για να το τραβήξουν. Ας τους δώσουν τουλάχιστον αυτό. Με σεμνότητα και ταπεινότητα. Ισως αυτή τη φορά να είναι πιο απαραίτητα παρά ποτέ και τα δύο. «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο» που έλεγε και η Βούλα Πατουλίδου.

Νίκος Ελευθερόγλου

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

Όποιος είπε ότι ο Τσίπρας είναι άσχετος, θα πρέπει να αναθεωρήσει

Η υπόθεση των αριστερών μνημονίων και της επιχείρησης ελέγχου των μέσων ενημέρωσης, μέσω φιλικών προς τον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρηματιών, είναι απόλυτα συνδεδεμένα γεγονότα. Είναι οι δύο πλευρές ενός ευρύτερου σχεδίου που έχει εκπονήσει η κυβέρνηση προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία ο κ. Τσίπρας κι ένα παρεάκι που δρα στο Μαξίμου, στο υπουργείο Τύπου και παραπληροφόρησης και σε έναν στενό κύκλο πολιτικών και επιχειρηματιών.

Όταν το 2015 ο Τσίπρας ανέλαβε (ή κατέλαβε) την εξουσία, ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Με Βαρουφάκηδες και Λαφαζάνηδες που σχεδίαζαν παράλληλα νομίσματα και ντου στο Νομισματοκοπείο είδε ότι δεν υπάρχει προκοπή. Έβλεπε δε ότι υπάρχει και το... Γουδή, γι' αυτό κι έστριψε δια του... αρραβώνος με την εξουσία. Υπέγραψε ένα ωραίο μνημόνιο το οποίο επί της ουσίας τον έβαλε στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Στη συνέχεια μετέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της Σοσιαλδημοκρατίας πετώντας από το καράβι τους τρελούς κι έφτασε να κυβερνά δύο και πλέον χρόνια.

Η επισφράγιση της πλήρους μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ από ένα κόμμα διαμαρτυρίας σε ένα αστικό κόμμα, καθαρά μνημονιακό, ολοκληρώθηκε με την υπογραφή του δεύτερου μνημονίου πριν από μερικές ημέρες. Ήταν το... πασαπόρτι ή «η γη και ύδωρ» που έδωσε στον Σόιμπλε και την παρέα του για να τον αφήσουν ήσυχο για τουλάχιστον 1 με 1,5 χρόνο. Μπορεί ο Γερμανός να κάνει τα τσαλιμάκια του, αλλά είναι σίγουρο ότι θα τον σέρνει από την... γραβάτα αλλά θα τον κρατά στην εξουσία.

Σαν τα σκυλάκια που πειθήνια ακολουθούν το αφεντικό, γαυγίζουν καμιά φορά αλλά πάντα είναι ένα βήμα πίσω και με το λουρί στο λαιμό.

Η μνημονιακή μετάλλαξη του κ. Τσίπρα ήταν το ένα μέρος του σχεδίου για μακροχρόνια παραμονή στην εξουσία. Όχι μόνο μέχρι το 2019 αλλά και μέχρι το 2023, όπως πρόσφατα είπε ο ίδιος.

Το δεύτερο μέρος του σχεδίου αφορούσε στον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, στη δημιουργία της αριστερής διαπλοκής, με πολιτικούς αλλά και επιχειρηματίες. Με τους πολιτικούς, όπως ξέρουμε, βρήκε ευήκοα ώτα στο καραμανλικό στρατόπεδο και σε μια ομάδα τελειωμένων Πασόκων. Με τους επιχειρηματίες είχε πάντα κρυφή στήριξη μέχρι που εμφανίστηκε ο Ιβάν ο Τρομερός. Η κυβέρνηση, έχοντας στο χέρι δύο άσους μπορούσε να παίξει όπως ήθελε. Ο ένας άσος είναι τα θαλασσοδάνεια και τα υπερχρεωμένα μαγαζιά των μίντια. Ο εκβιασμός ασφαλώς ήταν πανεύκολος. Ο δεύτερος άσος ήταν οι... πληροφορίες που είχε για όλους τους αντιπάλους μέσω... ΚΥΠ και πρόθυμων δικαστικών. Εύκολα θα έπεφταν στα δίχτυα του ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, και ειδικά από το χώρο των μέσων ενημέρωσης.

Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη προσπάθεια έγινε τον Σεπτέμβριο με τις τηλεοπτικές άδειες. Τα βοσκοτόπια και οι... λαγοί δεν του βγήκαν σε καλό και τώρα ξετυλίγει τοplan B.Η είσοδος του Σαββίδη στοMega,η διάλυση και πώληση του ΔΟΛ, ο έλεγχος συγκεκριμένων μέσων και τα νταραβέρια με συγκεκριμένους ολιγάρχες είναι ο τρόπος για να ισχυροποιηθεί ο Τσίπρας και στο εσωτερικό. Θα το καταφέρει; Ποιος ξέρει. Όμως, έχοντας ανοχή από το εξωτερικό και παπατζιλίκι στο εσωτερικό σίγουρα κερδίζει χρόνο. Και ποιος ξέρει; Μπορεί να γυρίσει και το παιχνίδι, να αναστρέψει την κοινή γνώμη.

Όποιος είπε ότι ο Τσίπρας και το παρεάκι ήταν και είναι ένα μάτσο άσχετοι και ανόητοι, θα πρέπει να αναθεωρήσει. Ομοίως και η ΝΔ που μέχρι τώρα αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα τσούρμο βλακών που κάποια στιγμή θα καταρρεύσουν. Δεν είναι καθόλου έτσι. Είναι επικίνδυνοι και θα κάνουν τα πάντα για να κυριαρχήσουν και τα επόμενα χρόνια.

Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

Η κεντροδεξιά έχει κουλτούρα ακόμη και στις συνεργασίες

Γιάννης Κουρτάκης

Το πανάκριβο λάθος της συγκυβέρνησης με τον Πάνο Καμμένο

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, εξαιτίας του νόµου-έκτρωµα που είχε φτιάξει ο τότε πανίσχυρος υπουργός του Παπανδρέου Μένιος Κουτσόγιωργας, η Ν.∆., υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, χρειάστηκε να συγκεντρώσει ποσοστό που προσέγγιζε το 50% για να πετύχει την αυτοδυναµία των 151 βουλευτών, µε την προσθήκη του βουλευτή της ∆ΗΑΝΑ Θόδωρου Κατσίκη. Σε διάστηµα λίγων µηνών είχαν προηγηθεί δύο συµµαχικά σχήµατα.

Η κυβέρνηση Τζαννετάκη και η οικουµενική κυβέρνηση, υπό τον καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα. Σε εκείνη την κρίσιµη για τον τόπο χρονική συγκυρία, ο αρχηγός του πρώτου κόµµατος κατάφερε κάτι το ακατόρθωτο για την πολιτική µας κουλτούρα. Με την καθοριστική συµβολή του αείµνηστου Παύλου Μπακογιάννη, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης µετουσίωσε σε πολιτικό γεγονός την πολυπόθητη -µέχρι τότεεθνική συµφιλίωση. Ετσι, συγκροτήθηκε µια κυβέρνηση µε τη συµµετοχή της Ν.∆., του ΚΚΕ, υπό την ηγεσία του Χαρίλαου Φλωράκη, και της Ανανεωτικής Αριστεράς του Λεωνίδα Κύρκου. Ισως, ο ιστορικός του µέλλοντος, όταν θα ανατρέξει στο µεταπολιτευτικό παρελθόν, ξεχωρίσει τη συγκρότηση της οικουµενικής κυβέρνησης ως µίας από τις σηµαντικότερες στιγµές της πολιτικής µας Ιστορίας.

Ο αµφιλεγόµενος τότε, αλλά δικαιωµένος σήµερα Μητσοτάκης κατάφερε αυτό που χρόνια φάνταζε -και εξακολουθεί και στις (δύσκολες) µέρες µας να φαντάζειως τεράστιο επίτευγµα: Να συνεννοηθεί µε τους πολιτικούς του αντιπάλους για το συµφέρον του τόπου, αφήνοντας στην άκρη τις όποιες ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές. Και ήταν σηµαντική η συνεργασία, αφού στο τραπέζι δεν κάθονταν ο Καµµένος και ο Βαρουφάκης, αλλά οι Μητσοτάκης, Φλωράκης και Κύρκος. Πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην πολιτική σκηνή όχι για τα ψέµατά τους, αλλά για τις µεγάλες και δυσάρεστες αλήθειες που εκστόµισαν.

Η συγκρότηση της οικουµενικής ήρθε στο µυαλό µου βλέποντας τη σκηνή µε τον υπουργό Αµυνας της χώρας µου να αντιδρά σαν χούλιγκαν, µε απρεπείς χειρονοµίες απέναντι σε µια οµάδα φιλάθλων. Ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορές έχω µε τον κ. Πάνο Καµµένο, αυθόρµητα το µυαλό µου επέστρεψε στην περίοδο που ο Μητσοτάκης, ως αρχηγός της ελληνικής Κεντροδεξιάς, καθόταν στο ίδιο τραπέζι και συνοµιλούσε µε την προσωποποιηµένη ευπρέπεια της ελληνικής Αριστεράς, όπως αυτή αποτυπωνόταν στα πρόσωπα των Φλωράκη και Κύρκου. Για άλλη µία φορά, αισθάνθηκα υπερηφάνεια για την παράταξη της µεγάλης ευθύνης και των µεγάλων επιλογών. Και κατέληξα στο συµπέρασµα ότι όσο σηµαντικό είναι να επιλέγεις τον εχθρό σου, άλλο τόσο είναι να επιλέγεις τον σύµµαχό σου.

Η Ν.∆., και αυτό έχει καταγραφεί στην Ιστορία, όταν κλήθηκε να συγκροτήσει κυβέρνηση µε την Αριστερά, επέλεξε το καλύτερο πολιτικό προσωπικό που διέθετε (τότε) ο πολιτικός χώρος από τον οποίο προέρχεται και ο σηµερινός πρωθυπουργός. Επ’ αυτού έχει, εκτός όλων των άλλων, συγκεκριµένη άποψη και ο σηµερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης ∆ραγασάκης, ο οποίος συµµετείχε σε εκείνο το οικουµενικό σχήµα. Η εθνική συμφιλίωση περιείχε, εκτός από συνθήµατα, και συµβολικές προσωπικότητες. ∆εν είχε ούτε Καραγκιόζηδες, ούτε χουλιγκάνους, ούτε τσάµπα µάγκες αλά Πολάκη. ∆υστυχώς, η κυβερνώσα Αριστερά υπό τον Αλέξη Τσίπρα συµµάχησε µε ένα κόµµα που το θεωρεί συγγενικό η Γαλλίδα φασίστρια Μαρίν Λεπέν.

Και µπορεί αυτό να αποτελεί λεπτοµέρεια στην εποχή των γενναίων ιδεολογικών εκπτώσεων, εκείνο όµως που δεν θα συγχωρήσει το αυθεντικό κοµµάτι της ελληνικής Αριστεράς είναι η παρουσία του Πάνου Καµµένου στην κυβέρνηση. Απολύτως λογικό, αφού µε όσα λέει και πράττει ενταφιάζει για πάντα το ηθικό πλεονέκτηµα της Αριστεράς, που είχε ως σηµαία τον πολιτισµό, τις τέχνες, τους ανθρώπους των γραµµάτων, πολιτικά ιδεώδη, τη µετριοπάθεια, την αλληλεγγύη κ.ο.κ.

∆υστυχώς, τα πράγµατα άλλαξαν, αφού σήµερα ο κ. Τσίπρας, στον βωµό της κυβερνητικής επιβίωσης, µπορεί να ανέχεται ακόµη και τα κ@λοδάχτυλα και τις χειροπέδες του Πάνου Καµµένου, ενταφιάζοντας τις σηµαντικότερες κατακτήσεις της Αριστεράς. Εν κατακλείδι, και αυτό έχει τη µεγαλύτερη σηµασία, η ∆εξιά επέλεγε µε ποιοτικά κριτήρια ακόµη και τους αντιπάλους της, σε αντίθεση µε την όψιµη και νεωτερίστικη Αριστερά, που κάνει εκπτώσεις σε όλα τα επίπεδα, οδηγώντας σε ηθική κατάπτωση και την παράταξη και τη χώρα. Εκτός κι αν στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι προάγει τον πολιτικό πολιτισµό και την κουλτούρα της Αριστεράς η συνεργασία µε τον κ. Πάνο Καµµένο… Είµαι σίγουρος πως όχι. Μάλιστα, αν είχε εναλλακτική λύση, εδώ και καιρό, θα είχε απαλλαγεί από το συγκεκριµένο άγος. Γιατί, µπορεί να ασκήσει κριτική για µύρια όσα κανείς στον κ. Τσίπρα, ένα δεν του ταιριάζει όµως: ο πολιτικός τραµπουκισµός…
Γιάννης Κουρτάκης

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Γ. Βαρουφάκης: Ο Τσίπρας μου είπε «να φοβάμαι ένα νέο Γουδή»

Τους φόβους του Αλ. Τσίπρα για ένα νέο Γουδή το καλοκαίρι του 2015 αποκάλυψε ο Γιάνης Βαρουφάκης, σχολιάζοντας μάλιστα πως έχει να του μιλήσει από τότε.

«Ο Αλέξης Τσίπρας το καλοκαίρι του 2015 μου είπε ότι έπρεπε να φοβάμαι ένα νέο Γουδή», αναφέρει ο πρώην υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξή του στο VICE Greece.

Εξηγεί ακόμα ότι αναμένει να γίνει Ειδικό Δικαστήριο ώστε να καταθέσει τα στοιχεία του καθώς, όπως ο ίδιος ερμηνεύει τα λεγόμενα του πρωθυπουργού, όσα του είπε ήταν «μια μορφή απειλής, μια μορφή προτροπής να φοβηθώ για να συμπαραταχθώ στην απόφαση να συνθηκολογήσει.»

Ακόμα, παραδέχεται πως είχε αποτρέψει τον Αλ. Τσίπρα από τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, εφόσον είχε αποφασίσει να προχωρήσει σε διαπραγμάτευση, και του είχε προτείνει να βγάλει έναν λόγο, το οποίο μάλιστα του είχε ετοιμάσει, με τον πρωθυπουργό να αρνείται να προχωρήσει δημόσια σε μια τέτοια παραδοχή.

«Αν τον συναντούσα τώρα, έχω πραγματικά απορία τι θα είχε να μου πει. Θα πάρω την απορία, γιατί δεν αποφάσισε να τηρήσει το «όχι», στον τάφο μου», ανέφερε χαρακτηριστικά,

Αναφορικά με την τύχη του κόμματος, προέβλεψε πως «ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την εκλογική τύχη του ΠΑΣΟΚ»,  σχολιάζοντας πως ανήκει στην τρόικα εσωτερικού.

Μίλησε ακόμα για απειλές που δεχόταν από το 2011, γεγονός που τον οδήγησε στο να μετακομίσει στην Αμερική.

«Τo 2011, ένα βράδυ Σαββάτου, είχα δεχθεί ένα τηλεφώνημα με το οποίο μου ζητούσαν να μην γράφω για συγκεκριμένες τράπεζες, αν δεν ήθελα να πάθει κάτι κακό ο γιος της συζύγου μου. Δεν το κατήγγειλα. Θεωρώ δειλούς όσους κάνουν τέτοιες απειλές. Το συζήτησα με την σύζυγο μου και μετά από λίγες μέρες δρομολογήσαμε την μετακόμιση μας στην Αμερική».

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

​ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ            

 ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΤΟ <<ΣΥΣΤΗΜΑ>> ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ. ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΧΡΥΣΑ. ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΕΞΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΤΥΠΟΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝΕΙ ΚΑΒΓΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΓΕ. ΤΣΙΜΠΑΕΙ Ο ΚΑΠΟΙΟΣ, ΤΣΙΜΠΑΝΕ ΟΙ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ Ο ΚΑΒΓΑΣ <<ΠΕΡΙ ΟΝΟΥ ΣΚΙΑΣ>>. ΨΑΞΕ ΜΕΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΤΑ ΠΡΩΤΟΠΑΡΟΥΝ. ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ, ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΘΟ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΦΙΑ?  ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΦΙΛΕ, ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΙΓΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΕΛΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.

Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

                    ΕΔΩ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΑΙ ΕΙΔΕΧΘΕΣΤΕΡΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ. ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΚΑΝΕΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΕΡΙ ΛΑΙΚΙΣΜΟΥ ΣΤΟ LONDON SCHOOL OF ECONOMICS. H NEA ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΑΡΡΕΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ  ONOMATA ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΤΡΩΟ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΗΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΧΤΕΣ, ...ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. ΤΩΡΑ, Η ΕΜΕΙΣ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ Η ΑΡΧΗΓΟΣ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ΑΥΡΙΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΥΠΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.