Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Διπλό σκάνδαλο στο ελληνικό ποδόσφαιρο!


Τι δήλωσε ο Σάββας Θεοδωρίδης

ΣΚΑΝΔΑΛΟ 1: ΠΑΡΑΤΥΠΗ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ
Η ΕΠΟ συνεχίζει να ξαφνιάζει το πανελλήνιο δυσάρεστα. Αυτή τη φορά έκοψε και έραψε το σύστημα αδειοδότησης στα μέτρα του Παναθηναϊκού. Για όλες τις άλλες μικρομεσαίες ομάδες ο πέλεκυς ήταν βαρύς, αλλά για τον Παναθηναϊκό η κατάφωρη παράβαση των κανονισμών, αφού τακτοποίησε (αν τελικά τις έχει τακτοποιήσει) μόλις χθες, τις υποχρεώσεις που όλες οι άλλες αδειοδοτημένες ΠΑΕ είχαν τακτοποιήσει ήδη προ διμήνου, όπως ξεκάθαρα ορίζει η UEFA, κοστολογήθηκε μόλις 5,000 ευρώ! Αυτή ήταν η τιμωρία του για το ότι κουρέλιασε το σύστημα αδειοδότησης.
Μάθαμε ότι μειοψήφησε η πρόεδρος της Επιτροπής αλλά δεν ξέρουμε πως «πείσθηκαν» τα δύο άλλα μέλη της Επιτροπής, να απορρίψουν, μόνο για τον Παναθηναϊκό, την πρόταση του εισηγητή.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν τιμήθηκε με άδεια για τον κενό φάκελο που κατέθεσε στις 7 Απριλίου, για τα χρέη που άφησε σε ποδοσφαιριστές και λοιπούς στις 31 Μαρτίου και για την παραβίαση του σχετικού κανονισμού.
Αξίζουν συγχαρητήρια στον κ. Πιλάβιο, ο οποίος τελικά θα πρέπει να τιμηθεί με την προεδρία του Παναθηναϊκού μόλις λήξει η… τεράστια συμβολή του στην ΕΠΟ.
Ξεκάθαρα πράγματα: ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗΚΕ. Ο ΠΑΟ ούτε τα χαρτιά του κατέθεσε ως όφειλε στις 7 του Απρίλη, ούτε τα χρέη που υπήρχαν μέχρι τον 12ο μήνα του 2011 είχε τακτοποιήσει μέχρι τις 31/3/2012.
Άρα πώς πήρε άδεια; Πώς ξεπεράστηκε αυτό το ζήτημα; Μήπως παρουσίασε κάποιο σοβαρό μπίζνες πλαν; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ. Ασάφειες, λαικές βάσεις και άλλα θεωρητικά ζητήματα που προφανώς δεν θα έδιναν άδεια σε ομάδα σε σοβαρή χώρα. Σημειώστε ότι το «σχέδιο βιωσιμότητας» ήταν ΛΟΓΟΣ που ΚΟΠΗΚΑΝ από την αδειοδότηση άλλες ομάδες. Ή μήπως απέδειξε ότι θα πάρει δάνειο; Μήπως αυτό της Πειραιώς με το οποίο γελούν και οι… πέτρες;
Αυτό που μέτρησε ήταν οι «απειλές» των εκπροσώπων του ΠΑΟ και το… νταβατζηλίκι που σε άλλες εποχές περνούσε. Τώρα πια, όχι…
ΣΚΑΝΔΑΛΟ 2: ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΟΠΑΠ…
Στο μικροσύστημα της αδιαφάνειας, της κολεγιάς, των απειλών και των αλληλοεξαρτήσεων που κάποιοι έχουν αποφασίσει ότι τους βολεύει στην ΕΠΟ και το ελληνικό ποδόσφαιρο, όλοι οι κανονισμοί γίνονται τραπουλόχαρτα και επιδεικτικά μόνο για τον Παναθηναϊκό.
Στις άλλες 6 ομάδες δεν δόθηκε καν η ευκαιρία που απλόχερα παρείχε ο ΟΠΑΠ στον Παναθηναϊκό! Να προεισπράξουν δηλαδή τις χορηγίες τους για του χρόνου ώστε να εξοφλήσουν και αυτές.
Πως προεισέπραξαν από τον ΟΠΑΠ οι κύριοι του ΠΑΟ και με ποιες εγγυήσεις; Και αν αύριο καταρρεύσει η ΠΑΕ ΠΑΟ πώς θα καλύψει τη ζημιά στους μετόχους του ο εισηγμένος στο χρηματιστήριο ΟΠΑΠ;
Και γιατί ο κύριος Σπανουδάκης του ΟΠΑΠ (ΠΟΥ συνεχίζει να διοικεί τον ΟΠΑΠ λές και είναι περιουσία του παππού του) δεν φώναξε π.χ. και τον Άρη, και τον ΠΑΣ Γιάννινα και όλες τέλος πάντων τις ομάδες να προεισπράξουν αλλά το έπραξε μόνο για τον ΠΑΟ;
Σε σχέση με όλα τα παραπάνω, "κύκλοι" του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ σχολίαζαν:
«Προς το παρόν, το μόνο που σχολιάζουμε είναι ότι εάν είχαν λίγη τσίπα, τόσο ο κύριος Πιλάβιος όσο και ο κύριος Σπανουδάκης του ΟΠΑΠ θα έπρεπε να είχαν ήδη παραιτηθεί»
Δήλωση Σάββα Θεοδωρίδη:
«Είναι λυπηρό για το ελληνικό ποδόσφαιρο να γίνονται τέτοιες διακρίσεις πάντα υπέρ μιας ομάδας. Οι επιχειρηματίες που ασχολούνται με τον ΠΑΟ ας βάλουν επιτέλους το χέρι στην τσέπη και ας μην προσπαθούν να γλιτώσουν με φακέλους φαντάσματα και με νομικά τερτίπια. Δεν μπορεί σε αυτή τη χώρα να την πληρώνει πάντα ο νοικοκύρης. Εμείς δηλαδή γιατί παρουσιάσαμε υποδειγματικό φάκελο στην ΕΠΟ; Γιατί να ξεκινάμε από την ίδια ευθεία με αυτούς που καταστρατήγησαν τους κανονισμούς; Οι κύριοι της ΕΠΟ απέτυχαν παταγωδώς και κακώς είναι σήμερα στις θέσεις. Απορρώ με τους παράγοντες των άλλων ομάδων που βλέπουν αυτό το ΣΚΑΝΔΑΛΟ να εξελίσσεται και διατηρούν την ηρεμία τους. Εμείς θέλουμε όλες οι ομάδες να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο από τις αρχές. Και αφού αδειοδοτήθηκε ο ΠΑΟ, για ποιο λόγο να μην πάρουν άδεια και οι υπόλοιπες ομάδες». 

Ο εναγκαλισμός ΝΔ - ακροδεξιάς...

Του Γιώργου Δελαστίκ
Μέσα στο πλαίσιο της αγωνιώδους προσπάθειας του κατεστημένου να αναδείξει πάση θυσία πρώτο κόμμα στις εκλογές της 17ης Ιουνίου την παραπαίουσα -και ανίκανη να εκμεταλλευθεί την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, αποσιωπάται μια σοβαρή πολιτική εξέλιξη: η διολίσθηση της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά όλο και ....
δεξιότερα. Ο εναγκαλισμός της ΝΔ με την ακροδεξιά στην απέλπιδα προσπάθεια να επιβιώσει ο....
αποτυχημένος αρχηγός της, προσλαμβάνει πλέον ενοχλητικές διαστάσεις.

Πρόκειται για ακόμα μία ολέθρια συνέπεια της πολιτικής του Μνημονίου σε συνάρτηση με την εγκατάλειψη της αντιμνημονιακής γραμμής από τον Αντ. Σαμαρά. Δεν φτάνει που οδήγησε στον... 24πλασιασμό (!) της εκλογικής δύναμης της Χρυσής Αυγής (από 0,29% το 2009 στο 6,97% το 2012) και στην πανηγυρική είσοδό της στη Βουλή, ώθησε επιπλέον στη μετακόμιση στη ΝΔ ολοένα και περισσότερων βουλευτών του... ΛΑΟΣ!

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα αρχίσει να προσλαμβάνει και βουλευτές της Χρυσής Αυγής ο πρόεδρος της ΝΔ, αν και κανείς πλέον δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι δεν θα προβεί και σε τέτοιες ενέργειες, όταν κάποια στιγμή φοβηθεί ότι χάνει τις εκλογές! Η πολιτική ουσία της γραμμής Σαμαρά είναι ότι ο πρόεδρος της ΝΔ γκρεμίζει κάθε πραγματικό ή προσχηματικό φραγμό που υποτίθεται ότι χώριζε την κοινοβουλευτική Δεξιά από την ακροδεξιά, κοινοβουλευτική ή μη.
Πέρα δηλαδή από την κοινωνική και οικονομική αντιδραστικοποίηση του κόμματός του από τη στιγμή που μεταπήδησε στο μνημονιακό στρατόπεδο ο Αντ. Σαμαράς αντιδραστικοποιεί τη ΝΔ συγχωνεύοντάς την με την ακροδεξιά και στο πολιτικό επίπεδο.

Με τη γραμμή αυτή όμως ο Αντ. Σαμαράς γυρίζει τη ΝΔ μισόν... αιώνα πίσω, στα χρόνια της προδικτατορικής, εμφυλιοπολεμικής Δεξιάς! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην πολιτική ο σκοπός αγιάζει τα μέσα στον ανελέητο αγώνα για τις καρέκλες και τα πλούσια υλικά οφέλη της εξουσίας.

Αναντίρρητα όμως δεν συνιστά κέρδος για τον ελληνικό λαό εν έτει 2012 να έχει μια Δεξιά της δεκαετίας του... 1950 μόνο και μόνο για να γίνει πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς. Αφόρητα βαρύ φαντάζει το τίμημα.

Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς ότι από τη στιγμή που δεν προσχώρησε στη ΝΔ ο ΛΑΟΣ ως κόμμα συνολικά, το πολύ πολύ που προσδοκά να κερδίσει η ΝΔ από τον εναγκαλισμό της με ακροδεξιούς βουλευτές είναι από 1 έως 2 εκατοστιαίες μονάδες, το τίμημα είναι όντως πολύ βαρύ. Δεν υπάρχουν όμως ενστάσεις από τις ελίτ του τόπου μας γι' αυτή τη στροφή του Αντ. Σαμαρά προς την Ακροδεξιά. Μπορεί ο πρόεδρος της ΝΔ να είναι πανικόβλητος γιατί στις 17 Ιουνίου παίζει το κεφάλι του πολιτικά, αλλά και το εγχώριο κατεστημένο θέλει πάση θυσία να αποτρέψει την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, που θα σημάνει τον σχηματισμό μιας αριστερής και κατά βάση αντιμνημονιακής αρχικά κυβέρνησης, οπότε καμιά αναστολή δεν υπάρχει ως προς τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.

Εκείνος που είναι ομολογουμένως αξιοθρήνητος σε αυτή την ιστορία είναι ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης.

Νόμιζε αφελώς ότι αν κατόρθωνε, να γίνει δεκτός σε μια κυβέρνηση, θα τερμάτιζε τον διακριτικό αποκλεισμό του κόμματός του, και από το δεξιό περιθώριο θα το έφερνε στο κεντρικό πολιτικό παιχνίδι.

Αδίστακτα ψήφισε υπέρ του Μνημονίου για να ανοίξει τον δρόμο συμμετοχής του σε κυβέρνηση. Υλοποίησε το όνειρό του συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Παπαδήμου, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως έτσι υπέγραφε τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του κόμματός του. Το κατάλαβε πολύ αργά.

Το μνημονιακό κυβερνητικό κόμμα του ΛΑΟΣ γιγάντωσε ακαριαία τη Χρυσή Αυγή στον χώρο της αντιμνημονιακής ακροδεξιάς από τη μία, ενώ από την άλλη ώθησε όλα τα προβεβλημένα στελέχη του να μεταπηδήσουν στην επίσης μνημονιακή ΝΔ, η οποία τούς εξασφάλιζε το πολιτικό μέλλον τους.

Με την πολιτική του ο Γ. Καρατζαφέρης κατέστησε το κόμμα του περιττό, χωρίς λόγο ύπαρξης! Η εκλογική εξαφάνιση είναι πλέον τυπική διαδικασία.

Συνοθύλευμα
Απομακρύνει τους κεντρώους
ΑΠΩΘΗΣΗ προκαλεί στους κεντροαριστερούς, ΠΑΣΟΚικής προέλευσης, αλλά και στους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους ο συναγελασμός της ΝΔ με την ακροδεξιά. Αν μάλιστα προστεθεί και το γεγονός ότι ξαφνικά συνυπάρχουν στο κόμμα της Δεξιάς σαν να μη συμβαίνει τίποτα ο Σαμαράς, η Ντόρα, οι βουλευτές του ΛΑΟΣ που μέχρι χθες αλληλοβρίζονταν ολημερίς κι ολονυχτίς με βαρύτατα προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, η ΝΔ δεν αποτελεί σήμερα ισχυρό πόλο έλξης για αρκετούς ψηφοφόρους. Δίνει την εικόνα ευκαιριακής συγκόλλησης αποτυχημένων πολιτικών προσώπων του παρελθόντος, που μοναδικό κίνητρο έχουν να εξασφαλίσουν όπως όπως την επανεκλογή τους, επιτείνοντας έτσι την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΠΑΝΟΣ

 ΣΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΤΗΣ ΝΕΤ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΕΤΑΞΕ ΤΟ ΓΑΝΤΙ. <<ΟΛΗ Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΨΗΦΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ>>.

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ


ΑΦΗΣΑΜΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ. ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ.
  • ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΙΣΕΠΡΑΞΕ ΤΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
  • Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΝ ΑΝΤΙ - ΣΥΡΙΖΑ. ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ <<ΠΙΑΣΑΡΙΚΟ>> ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΑΦΕΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ.
  • ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ( ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ 1980) ΑΝΕΠΤΥΞΑΝ ΟΙ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ - ΒΟΡΙΔΗΣ.
  • ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ ΘΥΜΙΖΑΝ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΧΘΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ.
  • ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΦΩΝΗ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΜΕ ΞΥΛΙΝΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ.
  • ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ. ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΓΕΝΙΚΩΣ ΜΕ ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΚΟΣΑΡΗΔΕΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 10% ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ.
  • ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ (ΚΑΙ ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑΚΟ ΠΑΖΑΡΙ) ΑΛΛΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΣΤΡΟΦΗ ΓΙΑΤΙ ΤΟ 19% ΕΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ.
  • ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΗΓΑΔΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΖΥΜΩΣΗ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Για τα...χειρότερα προειδοποιεί ο Αλέκος Παπαδόπουλος!...

Την εκτίμηση ότι έρχονται δυσκολότερες ημέρες εξέφρασε ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος κατά την ομιλία του σε εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «ο Αγωγιάτης» που συνέγραψε ο κ. Έκτορα Νασιώκα.

Ο πρώην υπουργός εξήγησε ότι «η κουλτούρα του παραπλανητικού λαϊκισμού και... το μίγμα που προέκυψε από τα δανεικά οδήγησε στην κατάρρευση των πολιτισμικών μας αξιών και μας απέκοψε από τις ρίζες μας. Η κρίση που μαστίζει σήμερα τη χώρα θα εξελιχθεί και θα επιφέρει τεράστιες δυσκολίες στον λαό» και συμπλήρωσε ότι: «Οφείλουμε να γυρίσουμε πίσω, στην εποχή των πατεράδων και των παππούδων μας, και να δράσουμε συλλογικά με οδηγό την αλήθεια. Καλό είναι να έχουμε όλοι μας στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως “το μουλάρι από τον βούρκο το βγάζει ο ίδιος ο αγωγιάτης και δεν περιμένει από κανέναν άλλον”. Δεν δικαιούμαστε να καταστρέψουμε τις επόμενες γενιές».

Τέλος, άφησε να εννοηθεί ότι το σημερινό έλλειμμα της χώρας είναι αυτό τον «ανθρώπινων εφεδρειών» και των «πραγματικών ηγετών»...

Η ΝΤΟΡΑ ΓΥΡΙΣΕ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ(ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ)


«Όταν ο νταβ@tzis ανησυχεί, η πουτ@na δεν κινδυνεύει...».


Ανησυχεί το ΔΝΤ, ανησυχούν οι Βρυξέλλες, ανησυχούν οι τράπεζες, ανησυχεί η κ. του Βερολίνου, ανησυχεί ο Ράιχενμπαχ, ανησυχούν οι «Ευρωπαίοι», ανησυχεί ο Βενιζέλος, ανησυχεί ο Παπαδήμος,  ανησυχεί ο Σαμαράς, ανησυχεί ο Μπαρόζο, ανησυχούν τα χρηματιστήρια, ανησυχούν οι «αγορές» ανησυχεί η Αμερική, ανησυχεί ο Ρουμπινί, ανησυχεί και  ο Σόιμπλε!

«Όταν ο νταβ
@tzis ανησυχεί, η πουτ@na δεν κινδυνεύει...».
Λαϊκή παροιμία 

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Η ΑΛΛΑΖΟΝΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ


Γκύντερ Γκρας: Είσαι ένα τίποτα Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα!


Και μερίδα του τύπου της Τουρκίας...φαίνεται ότι συγκίνησε το ποίημα του Νομπελίστα
Γερμανού φιλόλογου και συγγραφέα Gunter Grass (Γκύντερ Γκρας) ο οποίος καθιστά υπεύθυνη την Ευρώπη για την κρίση στην Ελλάδα. Με τον τίτλο « Είσαι ένα τίποτα Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα» η εφημερίδα Taraf σε μονόστηλο της πρώτης σελίδας αναφέρεται στο θέμα και τονίζει ότι το ποίημα αυτό το δημοσίευσε πρώτα η γερμανική εφημερίδα Suddeutsche Zeitung και η ελληνική « Καθημερινή». Το ποίμα το δημοσιεύει και η Taraf στις εσωτερικές της σελίδες.


Το ποίμα του Γκ. Γκρας σε μετάφραση της Πατρίτσια Αδαμοπούλου:





«Η Ντροπή της Ευρώπης»

Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.


Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.

Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.

Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.

Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.

Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.


Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.

Σ’ Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ’ όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.



Ομως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.

Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.

Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν’ απαλλοτριώσει.

Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.


ΠΡΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ

Σαν Σήμερα... Η άλωση της Κωνσταντινούπολης

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μόνο κατ' όνομα υπήρχε τις παραμονές της Άλωσης. Ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά. Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα «φάντασμα» του ένδοξου παρελθόντος της.
Το Βυζάντιο σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του με την οθωμανική λαίλαπα προ των πυλών του, δεν μπορούσε να ελπίζει παρά μόνο στη βοήθεια της καθολικής Ευρώπης, η οποία όμως ήταν μισητή στους κατοίκους της Κωνσταντινούλης. Η ύπαρξη «Ενωτικών» και «Ανθενωτικών» δίχαζε τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε μια απέλπιδα προσπάθεια, στέλνοντας πρεσβεία στον πάπα Νικόλαο Ε' για να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας έβαλε και πάλι ως όρο την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά αποδέχθηκε το αίτημα του αυτοκράτορα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη ιερείς, προκειμένου να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα της Ένωσης.
Οι απεσταλμένοι του Πάπα, καρδινάλιος Ισίδωρος και ο αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης Λεονάρδος, λειτούργησαν στην Αγία Σοφία, προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου, που ξεχύθηκε στους δρόμους και γέμισε τις εκκλησίες, όπου λειτουργούσαν οι ανθενωτικοί με επικεφαλής τον μετέπειτα πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Την γαρ Λατίνων ούτε βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ' ημών η των αζύμων λατρεία».
Το μίσος για τους Λατίνους δεν απέρρεε μόνο από δογματικούς λόγους. Η λαϊκή ψυχή δεν είχε ξεχάσει τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Σταυροφόροι στην Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ενώ αντιδρούσε στην οικονομική διείσδυση της Βενετίας και της Γένουας, που είχε φέρει στα πρόθυρα εξαθλίωσης τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας, αλλά και στην καταπίεση των ορθοδόξων στις περιοχές, όπου κυριαρχούσαν οι καθολικοί.
Αντίθετα, οι Οθωμανοί φαίνεται ότι συμπεριφέρονταν καλύτερα προς τους χριστιανούς. Πολλοί χριστιανοί είχαν υψηλές θέσεις στην οθωμανική διοίκηση, ακόμη και στο στράτευμα, ενώ κυριαρχούσαν στο εμπόριο. Οι χωρικοί πλήρωναν λιγότερους φόρους και ζούσαν με ασφάλεια. Έτσι, στην Κωνσταντινούπολη είχε σχηματισθεί μία μερίδα που διέκειτο ευνοϊκά προς τους Οθωμανούς. Την παράταξη αυτή εξέφραζε ο Λουκάς Νοταράς με τη φράση «Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν».
Από τις αρχές του 1453 ο Μωάμεθ προετοιμαζόταν για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Με έδρα την Ανδριανούπολη συγκρότησε στρατό 150.000 ανδρών και ναυτικό 400 πλοίων. Ξεχώριζε το πυροβολικό του, που ήταν ό,τι πιο σύγχρονο για εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα το τεράστιο πολιορκητικό κανόνι, που είχαν φτιάξει Σάξωνες τεχνίτες. Στις 7 Απριλίου, ο σουλτάνος έστησε τη σκηνή του μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού και κήρυξε επίσημα την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.
Ο αγώνας ήταν άνισος για τους Βυζαντινούς, που είχαν να αντιπαρατάξουν μόλις 7.000 άνδρες, οι 2000 από τους οποίους μισθοφόροι, κυρίως Ενετοί και Γενουάτες, ενώ στην Πόλη είχαν απομείνει περίπου 50.000 κάτοικοι με προβλήματα επισιτισμού. Η Βασιλεύουσα περιβαλλόταν από ξηράς με διπλό τείχος και τάφρο. Το τείχος αυτό, που επί 1000 χρόνια είχε βοηθήσει την Κωνσταντινούπολη να αποκρούσει νικηφόρα όλες τις επιθέσεις των εχθρών της, τώρα ήταν έρμαιο του πυροβολικού του σουλτάνου, που από τις 12 Απριλίου άρχισε καθημερινούς κανονιοβολισμούς.
Οι Τούρκοι προσπάθησαν πολλές φορές να σπάσουν την αλυσίδα που έφραζε τον Κεράτιο κόλπο και προστάτευε την ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Στις 20 Απριλίου ένας στολίσκος με εφόδια υπό τον πλοίαρχο Φλαντανελλά κατορθώνει να διασπάσει τον τουρκικό κλοιό μετά από φοβερή ναυμαχία και να εισέλθει στον Κεράτιο, αναπτερώνοντας τις ελπίδες των πολιορκούμενων.
Ο Μωάμεθ κατάλαβε αμέσως ότι μόνο το πυροβολικό του δεν έφθανε για την εκπόρθηση της Πόλης, εφόσον παρέμεινε απρόσβλητος ο Κεράτιος. Με τη βοήθεια ενός ιταλού μηχανικού κατασκεύασε δίολκο και τη νύχτα της 21ης προς την 22α Απριλίου, 70 περίπου πλοία σύρθηκαν από τον Βόσπορο προς τον Κεράτιο. Η κατάσταση για τους πολιορκούμενους έγινε πλέον απελπιστική, καθώς έπρεπε να αποσπάσουν δυνάμεις από τα τείχη για να προστατεύσουν την Πόλη από την πλευρά του Κεράτιου, όπου δεν υπήρχαν τείχη.
Η τελική έφοδος των Οθωμανών έγινε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453. Κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης», όπως αναφέρουν οι χρονικογράφοι της εποχής.

Αυτός, ο άνθρωπος αυτός, είναι ο άλλος του εαυτός...


Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν ηγέτη, ο οποίος σε δεδομένη στιγμή διαγράφει ένα σεβαστό μέρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας, μαζί και την πιο σημαντική εσωκομματική του αντίπαλο για την ηγεσία της παράταξης, επειδή λένε ναι στη μνημονιακή πολιτική, ενώ η γραμμή του κόμματος είναι όχι. Μετά από μερικούς μήνες διαγράφει ακόμα ένα μεγάλο μέρος της λειψής κοινοβουλευτικής του ομάδας, επειδή λένε όχι στη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, ενώ η γραμμή του κόμματος έχει πλέον αλλάξει και είναι ναι αλλά δεν ξαναπαίρνει πίσω όσους από την πρώτη στιγμή είχαν πει ναι διότι προφανώς όλων αυτών ηγείται η πιο σημαντική πρώην εσωκομματική του αντίπαλος για την ηγεσία της παράταξης. Μετά από μερικές μέρες όμως επανεγγράφει κάποιους από αυτούς που είπαν όχι, επειδή πρόκειται να πουν ναι στο μέλλον.
Όσο συμβαίνουν όλα τα παραπάνω και ενώ είναι αξιωματική αντιπολίτευση που εξαπολύει σφοδρές επιθέσεις εναντίον της κυβέρνησης, κάνει στροφή 180 μοιρών και γίνεται κυβέρνηση μαζί με τους πρώην αντιπάλους του, επειδή προφανώς μαθαίνει από την Ευρώπη ότι δεν πρόκειται να γίνει πρωθυπουργός στον αιώνα τον άπαντα αν συνεχίσει το ίδιο βιολί της άρνησης. Εξ' ου και η αλλαγή στάσης με τα όχι που γίνανε ναι. Όλα αυτά βέβαια τα βαφτίζει με μια φράση “για το καλό της πατρίδας” και ξεμπερδεύει. Και ενώ είναι κυβέρνηση πλέον και παίρνει μέτρα άθλια, διατρανώνει ταυτόχρονα ότι δεν κυβερνά αυτός αλλά ο άλλος του εαυτός, ενώ αυτός απλά είναι αντιπολίτευση της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει ο άλλος του εαυτός.
Επιπλέον, την ίδια στιγμή που κυβερνά ο άλλος του εαυτός, αυτός ζητά μετά μανίας εκλογές επειδή πιστεύει ακράδαντα ότι θα βγει νικητής αυτός, ως αντίπαλο δέος μιας κατακριτέας απ’ όλους κυβέρνησης που έχει σχηματίσει ο άλλος του εαυτός.
Και σαν έρχεται η ώρα της κρίσης και βλέπει πως ούτε αυτός ούτε ο άλλος του εαυτός έχουν πιθανότητες να βγουν πρωθυπουργοί με αυτοδυναμία, διατρανώνει πως, για το καλό της πατρίδας βέβαια, και όχι αυτού ή του άλλου του εαυτού, θα ξαναπάει σε εκλογές αν οι πολίτες δεν του λύσουν τα χέρια για να κυβερνήσει αυτός κι όχι ο άλλος του εαυτός όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος.
Κατά την προεκλογική περίοδο που ακολουθεί, επιδίδεται με πάθος σε μια εντελώς αναχρονιστική πολιτική φρασεολογία και μιλάει για μια χώρα νοικοκυραίων των οποίων μόνον αυτός εγγυάται την ασφάλεια την οποίαν έχασαν όσο διάστημα κυβερνούσε ο άλλος του εαυτός, μιλάει ακόμα για ανακατάληψη των πόλεων από τους Έλληνες, οι οποίοι έχασαν, όπως λέει, τις πόλεις τους κατά το διάστημα που δεν κυβερνούσε αυτός αλλά ο άλλος του εαυτός. Και διάφορα άλλα παρόμοια.
Γι’ αυτό τα αποτελέσματα των εκλογών ρίχνουν στα τάρταρα κι αυτόν και τον άλλον του εαυτό. Την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που παίρνει, την επιστρέφει εντός δύο ωρών αλλά κατόπιν, επί μια εβδομάδα βγαίνει συνεχώς στα κανάλια και δηλώνει πως συνεχίζει να αγωνίζεται για να μη μείνει η χώρα ακυβέρνητη. Προφανώς, επειδή αυτός ήθελε, όπως έλεγε, να ξαναπάει σε εκλογές διεκδικώντας αυτοδυναμία, ο άλλος του εαυτός είχε όλη την καλή διάθεση να δώσει ψήφο ανοχής στους αριστερούς για να κάνουν κυβέρνηση. Αυτοί οι ανεύθυνοι όμως δεν νοιάζονται για τη χώρα και θέλουν να την οδηγήσουν ξανά σε εκλογές, ενδεχόμενο που ο άλλος του εαυτός αλλά ίσως και αυτός δεν το θέλουν πια καθόλου.
Και σαν προκηρύσσονται εκλογές ξανά, αλλάζει τακτική. Βάζει κι αυτόν και τον άλλον του εαυτό για πρώτη φορά στο ίδιο κόμμα. Καλεί και όσους διέγραψε, ακόμα και την πρώην εσωκομματική του αντίπαλο αλλά και όσους είναι πιο συντηρητικοί από αυτόν κι από τον άλλον του εαυτό και συστήνουν όλοι μαζί μέτωπο ενάντια στη νέα γενιά, στην αριστερά και στις δυνάμεις που αμφισβητούν όλα όσα επί δύο χρόνια ψήφισε αυτός, ο άλλος του εαυτός και όλοι αυτοί που κάλεσαν αυτός κι ο άλλος του εαυτός στο πλάι τους εσχάτως, συν κάποιοι άλλοι βέβαια που παραμένουν “αντίπαλοι”!
Και ξανακάνει προεκλογικό αγώνα με πιο σύγχρονη επιχειρηματολογία αυτή τη φορά. Πως έρχονται οι κομουνιστές κραδαίνοντας το σφυροδρέπανο, πως επελαύνει η αναρχία, πως οι αριστεροί θα πάρουν τα σπίτια και τις καταθέσεις των νοικοκυραίων. (οπότε καλύτερα είναι να τα δώσουν από μόνοι τους σ’ αυτόν που είναι πια ένα πράγμα με τον άλλον του εαυτό, για να τα προσφέρουν μαζί με την χώρα ολόκληρη στους διεθνείς τοκογλύφους κι έτσι από τη μια να ‘ρθουν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη κι από τη άλλη να μη βρουν τίποτα οι αριστεροί για να πάρουν).
Κι ύστερα από όλα αυτά τα συναρπαστικά υπάρχουν και δημοσκοπήσεις που τον δείχνουν πρώτο κόμμα!
Μα για πόσο κρετίνους τούς περνάνε τους Έλληνες πολίτες, είναι να απορεί κανείς.
ΥΓ: Η πρώην διαγραμμένη εσωκομματική του αντίπαλος που επέστρεψε στο μαντρί, για το καλό της πατρίδας βέβαια και όχι το δικό της, είναι η μόνη εκεί μέσα που διαβλέπει την επερχόμενη συντριβή αυτού και του άλλου του εαυτού, και η μόνη που ξέρει πως μετά από μερικούς μήνες θα είναι πλέον η ίδια στο τιμόνι της παράταξης που συνέπηξε αυτός κι ο άλλος του εαυτός με όλους τους συν αυτοίς.

Πηγή: yiannismakridakis.gr

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Ο Διομήδης Κυπελλούχος Ευρώπης


ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΑΡΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΤΟΥ
ΓΛΥΚΙΑ ΗΤΤΑ ΜΕ 22-20 ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ
Έσπασαν καρδιές στον δεύτερο τελικό του Τσάλεντζ Καπ στην Ελβετία όπου ο Διομήδης κατάφερε και κράτησε την διαφορά των τριών γκολ του πρώτου αγώνα και στέφθηκε Κυπελλούχος Ευρώπης.

cobra

Μητσοτάκης: Πρέπει να πουν την αλήθεια τα δύο κόμματα


Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης καλεί τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό, και να μην ρίχνουν απλώς τα βάρη για τα δεινά του τόπου στους ξένους.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΣΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Αυτή τη φορά τα πολιτικά κόμματα πρέπει να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Την πλήρη και σκληρή αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι επί τρεις δεκαετίες, με μια εξαίρεση, την περίοδο ’90 - ’93, που κυβέρνησε η Ν.Δ., ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας, με δανεικά. Τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να προσαρμοστούμε σε μια σκληρή πραγματικότητα, να κατεβάσουμε, δηλαδή, το βιοτικό μας επίπεδο. Και αυτό με σκληρό νόμισμα είναι δύσκολο και επώδυνο. Ο ελληνικός πολιτικός κόσμος πρέπει να πει καθαρά στον ελληνικό λαό αυτή την αλήθεια και να μην τα ρίχνει όλα στο Μνημόνιο και στους ξένους. Διότι αυτό στην πραγματικότητα συνέβη.

Οταν τα δύο μεγάλα κόμματα, μετά πολλές παλινωδίες και υπαναχωρήσεις, συμφώνησαν, με καθυστέρηση, να φτιάξουν μια κοινή κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της Ελλάδος, σε συνεννόηση με την Ευρώπη, τα έριξαν όλα στους κακούς ξένους και το Μνημόνιο, αντί να πουν ότι αυτό είναι μια ανάγκη, την οποία επέβαλε η δική μας κακή πολιτική στο παρελθόν. Η εκκαθάριση του θέματος αυτού αποτελεί μια βασική προϋπόθεση για να εξασθενήσει το κύμα εναντίον του Μνημονίου.

Ακόμη είναι απολύτως αναγκαίο να λεχθεί η πλήρης αλήθεια εις τον ελληνικό λαό σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μας με την Ευρώπη. Δυστυχώς επ’ αυτού επικρατεί πλήρης σύγχυση, που από πολλούς καλλιεργείται σκόπιμα. Η άποψη ότι είμαστε υποχρεωμένοι να σεβαστούμε τις συμφωνίες που διεθνώς έχουμε υπογράψει, είναι αυτονόητη. Σε όλη την Ευρώπη, στον κόσμο ολόκληρο –και προσφάτως οι G8– το ίδιο πράγμα μας λένε όλοι. Η Ελλάς δεν έχει τη δυνατότητα και δεν πρέπει να συζητήσει το ενδεχόμενο αποδέσμευσής της από τις συμβατικές υποχρεώσεις της. Αντιθέτως, όμως,έχει σίγουρα την δυνατότητα να τις θέσει σε διάλογο.

Το Μνημόνιο, τα δύο Μνημόνια για την ακρίβεια, περιέχουν πολλά λάθη, αρκετά από τα οποία είναι δυνατόν να διορθωθούν. Η Ευρώπη, για όσους την ξέρουν, είναι ένας οργανισμός ο οποίος δέχεται τον διάλογο, στηρίζεται στο διάλογο. Η Ευρώπη είναι ο χώρος του συνεχούς, ισότιμου και δημιουργικού διαλόγου, που δεν σταματά ποτέ. Και είναι αυτονόητο ότι ορισμένες αδυναμίες μπορούν σίγουρα να διορθωθούν, υπό την προϋπόθεση όμως, ότι τον διάλογο θα τον κάνουμε ενωμένοι, όσο το δυνατόν περισσότερο, ισχυροί και ταυτόχρονα να είμαστε φιλικοί και αξιόπιστοι.

Πρέπει να ανακτήσουμε –είναι δύσκολο αλλά μπορούμε να το πετύχουμε σιγά σιγά– τη χαμένη αξιοπιστία μας. Ως αξιόπιστοι συνομιλητές με την Ευρώπη, μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Ιδιαίτερα τώρα, γιατί είναι μια πάρα πολύ ευνοϊκή περίοδος για μας. Αυτή την περίοδο ξανασυζητείται το όλο πρόβλημα της λιτότητας που απασχολεί όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και είναι βέβαιο ότι θα πάμε τουλάχιστον σε ένα συμπληρωματικό σύμφωνο, που θα ευνοήσει την ανάπτυξη, κάτι που για μας είναι σημαντικό.

Αλλά ας μην έχουμε την αυταπάτη να πιστεύουμε ότι είναι ποτέ δυνατόν να ξαναγυρίσουμε στο παλιό καθεστώς των ελλειμμάτων. Είμαστε υποχρεωμένοι εφεξής, να δεχθούμε τη σκληρή πραγματικότητα ότι θα ζούμε με αυτά που παράγουμε, κάτι το οποίο μας αναγκάζει να στρέψουμε την προσοχή μας περισσότερο στο βασικό πρόβλημα της Ελλάδος: πώς θα γίνουμε παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί. Κάτι που συνήθως το ξεχνούμε, ενώ αυτό αποτελεί την ουσία του προβλήματος. Χρειάζεται ακόμη να προσθέσω ότι το διάλογο θα τον κάνουμε καλόπιστα, ως φίλοι και εταίροι. Η τακτική του εκβιασμού, του τσαμπουκά και των κουκουλοφόρων μπορεί να περνά στην Ελλάδα της κρίσης και της παρακμής, ασφαλώς όμως δεν περνά στην Ευρώπη.

Το δεύτερο που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι ο εκλογικός αγών πρέπει να επικεντρωθεί στις πολιτικές. Πρέπει, δηλαδή, να ξεκαθαρίσει το βασικό πολιτικό πρόβλημα σε αυτές τις εκλογές, το οποίο συνοψίζεται στο εάν η χώρα θα μείνει ή θα φύγει από το ευρώ. Εάν θα μείνει ή θα φύγει από την Ευρώπη. Η άποψη ότι δεν μπορούν να μας διώξουν από το ευρώ είναι απλοϊκή και ασόβαρη. Ασφαλώς δεν μπορούν να μας βγάλουν, σύμφωνα με τις συνθήκες, από το ευρώ. Ωστόσο, αυτό γίνεται αναγκαστικά, εάν πάψουν να μας δίδουν χρήματα. Τότε θα είμαστε υποχρεωμένοι εμείς να ζητήσουμε να φύγουμε μόνοι μας και η Ευρώπη σίγουρα θα μας βοηθήσει να το κάνουμε, παρέχοντάς μας μια τελευταία υπηρεσία.

Κατά συνέπεια το πρόβλημα της παραμονής ή μη στο ευρώ υπάρχει και κρίνεται και είναι το διακύβευμα πάνω στο οποίο πρέπει να γίνεται ο πολιτικός διάλογος. Ο πολιτικός διάλογος δεν επιτρέπεται να προσωποποιηθεί. Τα παλιά πολιτικά στελέχη πρέπει να μείνουν σε δεύτερο πλάνο και να προβληθούν κατά το δυνατόν νεότερα στελέχη, άφθαρτα, τα οποία μπορούν να επηρεάσουν περισσότερο την κοινή γνώμη.

Το τρίτο σημείο, στο οποίο θέλω να σταθώ, είναι το εξής: Οι εκλογές, δυστυχώς, αποτελούν μια δεινή δοκιμασία για την Ελλάδα. Δεν είναι η ώρα να αναζητηθούν ευθύνες, που βεβαίως υπάρχουν. Βέβαιον, όμως, είναι ότι η ελληνική οικονομία περνά μια αληθινή τραγωδία, με την οποίαν δεν απασχολούμαστε όντας απορροφημένοι στην προεκλογική εκστρατεία.

Η οικονομία χαροπαλεύει, ο τουρισμός αντιμετωπίζει μια απίστευτη κρίση και η οικονομική ασφυξία απειλεί όλες τις επιχειρήσεις που απέμειναν. Ο κόσμος έπαψε να πληρώνει. Σ’ αυτό βοήθησε πολύ και η ψυχολογία που είχε δημιουργηθεί. Ο κόσμος τρομοκρατημένος «κρατάει» τα λεφτά του, οι συναλλαγές έπαψαν, η κίνηση στην αγορά μειώνεται δραματικά. Η κατάσταση κινδυνεύει, όταν θα φτάσουμε στις εκλογές, να μην είναι αναστρέψιμος. Θυμάμαι την περίοδο του τέλους της δεκαετίας του ’80, το σύνθημα που είχαμε τότε ρίξει, «να προλάβουμε την Ελλάδα ζωντανή». Φοβούμαι ότι το ίδιο θα πρέπει να πούμε και σήμερα. Να φτάσουμε στις εκλογές με το καλό, αλλά να υπάρχει ακόμα η ελληνική οικονομία ζωντανή.

Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό που επειγόντως πρέπει να ζητήσουμε είναι ένα σχέδιο άμεσης βοήθειας προς την ελληνική οικονομία, για να μπορεί να περάσει αυτή τη δύσκολη περίοδο. Χαίρομαι διότι επιτυχώς, ελπίζω, το έθεσε ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός στην τελευταία σύσκεψη κορυφής. Πρέπει να υπάρξει συνέχεια.

Και τέλος θα σημειώσω το εξής: είμαστε δυστυχώς ένας λαός που δεν προβλέπει και που δεν συμπεραίνει. Την περιπέτεια των εκλογών θα μπορούσαμε ασφαλώς να την είχαμε αποφύγει πλήρως, εάν το Σύνταγμά μας προέβλεπε σταθερή περίοδο της Βουλής. Η συνταγματική αναθεώρηση είναι επειγόντως αναγκαία. Ξαναφέρνω πάλι στη δημοσιότητα την παλιά μου πρόταση, την οποία δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, ότι η προσεχής Βουλή πρέπει να είναι αναθεωρητική. Είναι ανάγκη, ιδιαίτερα τώρα που η χώρα μας δοκιμάζεται σκληρά, όταν τα πάντα φαίνεται να γκρεμίζονται γύρω μας, να δημιουργήσουμε τουλάχιστον ένα θεσμικό περιβάλλον καλύτερο, σταθερότερο, το οποίο θα μας βοηθήσει, αποφασιστικά, να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο μας πρόβλημα, που δεν είναι δυστυχώς το οικονομικό. Είναι πολιτικό: είναι η ανυπαρξία, η διάλυση του κράτους και όλα όσα το συνοδεύουν...

* Ο κ. Κ. Μητσοτάκης είναι πρώην πρωθυπουργός.