Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Γιώργος Δελαστίκ:Εκλογές… επαναβεβαίωσης!...

Χαρακτήρα παράδοξο έχουν οι αυριανές εκλογές. Καλούνται εν πρώτοις να επιβεβαιώσουν και να οριστικοποιήσουν την εκ βάθρων κατεδάφιση του μεταπολιτευτικού σκηνικού, την οποία προκάλεσαν τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαΐου. Εκείνες οι κοσμογονικές ανακατατάξεις αποτύπωσαν τις συνέπειες που είχαν στους συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων τα ολέθρια για την ελληνική κοινωνία Μνημόνια που μας επέβαλαν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα... αποδείξουν εμπράκτως αν οι μεταβολές στη δύναμη των πολιτικών κομμάτων συνιστούν μονιμότερες τάσεις ή αν υπήρξαν απλώς κάποιο στιγμιαίο περιστατικό χωρίς περαιτέρω συνέχεια. Εκλογές επαναβεβαίωσης, λοιπόν, είναι πρωτίστως οι αυριανές εκλογές και όχι λύσης του προβλήματος διακυβέρνησης, όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό. Μοναδικός πόλος του συστήματος - και μάλιστα άκρως αποδυναμωμένος- στο πολιτικό σκηνικό απέμεινε για την ώρα η ΝΔ, όπως αναμένεται να επιβεβαιώσουν οι εκλογές. Με ένα... «ψυχοβγαλτικό» ανεπαρκές ποσοστό γύρω στο 30% φιλοδοξεί να αναδειχθεί η ΝΔ πρώτο κόμμα και να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας. Ο πρωθυπουργικός θώκος είναι η μοναδική «ιδεολογική» θέση και αδιαπραγμάτευτο αίτημα του Αντώνη Σαμαρά. Φρίκη και πανικό αισθάνεται όταν ακούει προτάσεις περί σχηματισμού «οικουμενικής» κυβέρνησης, στην οποία δεν θα είναι ο ίδιος πρωθυπουργός, σαν αυτή που έκανε την Τρίτη ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης! «Γιατί ψηφίζει -και μάλιστα για δεύτερη φορά- ο ελληνικός λαός; Για να βγει κάποιος πρωθυπουργός ο οποίος ούτε καν κατέβηκε στις εκλογές; Το θέμα για εμένα είναι ξεκάθαρο!», δήλωσε ο Αντ. Σαμαράς, καθιστώντας σαφές στους πάντες ότι η μοναδική αδιαπραγμάτευτη θέση του είναι η πρωθυπουργοποίησή του. Η έκλειψη του ΠΑΣΟΚ από το πολιτικό σκηνικό είναι το δεύτερο γεγονός που αναμένεται να οριστικοποιηθεί στις κάλπες. Το κάποτε κραταιό κόμμα δεν αποκλείεται καθόλου να διολισθήσει έως και σε μονοψήφιο ποσοστό! Η διάλυσή του είναι αναπότρεπτη. Θα αντικατασταθεί από άλλο κόμμα, με άλλο όνομα, με άλλη ηγετική ομάδα. Αλλωστε, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος έδωσε απελπιστικά μόνος του αυτή την εκλογική μάχη, έχει ήδη καταργήσει όλα τα όργανα του κόμματος από την επομένη των εκλογών της 6ης Μαΐου, για να μην τον ανατρέψουν, οπότε όλα σχεδόν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικοί του αντίπαλοι. Υστατη ελπίδα του Ευ. Βενιζέλου να συγκρατήσει κάποιον κόσμο είναι η άνευ όρων συμμετοχή του ως «τσόντας» σε κυβέρνηση Σαμαρά, ώστε μέσω του δέλεαρ των υλικών απολαβών της εξουσίας να προσελκύσει ενδιαφερόμενους. Το γεγονός ότι στις προ μηνός εκλογές θεωρήθηκε «τελειωμένο» το ΠΑΣΟΚ παρόλο που υστερούσε μόνο 5,5 εκατοστιαίες μονάδες από τη ΝΔ ενώ τώρα μπορεί να υστερεί και... 20 (!) μονάδες, δεν αφήνει περιθώρια ψευδαισθήσεων. Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα ουσιαστικά ισοδύναμο με τη ΝΔ και σε αυτές τις εκλογές και μάλιστα με ποσοστό που θα κυμαίνεται γύρω στο 30%, αν όντως επιβεβαιωθεί στις κάλπες, θα συνιστά γεγονός μείζονος πολιτικής σημασίας. Θα σηματοδοτεί δομική αστάθεια για τα συμφέροντα του συστήματος για όσο διάστημα κυριαρχεί ως αντιπαραθετικό δίπολο εξουσίας το σχήμα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Η ριζική ανατροπή στον εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων της Αριστεράς μεταξύ ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, όπου για πρώτη φορά ύστερα από 40 και πλέον χρόνια από τη διάσπαση του 1968 το Κομμουνιστικό Κόμμα έχασε πανηγυρικά την ηγεμονία από το ρεύμα που εκπροσωπεί ιστορικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αναμένεται να προσλάβει συντριπτικές εις βάρος του ΚΚΕ διαστάσεις στις εκλογές αυτές. Η συσπείρωση στη ΔΗΜΑΡ των πάλαι ποτέ «εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ της εποχής Σημίτη έχει προσδώσει στον σχηματισμό αυτό αξιοσημείωτη δημοσκοπική αντοχή. Αν την επιβεβαιώσουν και οι κάλπες, τότε η ΔΗΜΑΡ ενδέχεται να αναδειχθεί σε ένα μεταβατικό κόμμα που θα παίξει μεγάλο ρόλο στην ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς. Κυβέρνηση θα σχηματιστεί οπωσδήποτε την ερχόμενη εβδομάδα. Θα είναι, όμως οπωσδήποτε, βραχύβια και μεταβατική, αφού το αναδυόμενο νέο πολιτικό σκηνικό δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί...

«Βόμβα» Λούλη για την Ν.Δ...

Προεκλογική... ρουκέτα εκτοξεύει στον Αντώνη Σαμαρά και την Νέα Δημοκρατία ο πάλαι ποτέ στενός συνεργάτης και επικοινωνιολόγος του Κώστα Καραμανλή, Γιάννης Λούλης. Χαρακτηρίζει... «απαξιωμένο κόμμα» τη Νέα Δημοκρατία, αποκαλεί τον Αντώνη Σαμαρά «τον πιο αντιδημοφιλή ηγέτη της Μεταπολίτευσης» και εκτιμά ότι όσοι ψηφίσουν «την πολιτικά ημιθανή Ν.Δ.» θα το κάνουν «κρατώντας τη μύτη τους»! Ο Γιάννης Λούλης καταθέτει αυτές τις απόψεις σε άρθρο του στην εφημερίδα «Ημερησία» σε έναν δεκάλογο, όπως τον αποκαλεί, για τις επερχόμενες εκλογές στον οποίο συνοψίζει ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Κατά τη γνώμη του τα δυο «κατεστημένα» κόμματα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ παραμένουν απαξιωμένα στη συνείδηση των πολιτών. «Αυτοί που θα επιλέξουν τη Ν.Δ., η οποία αναμένεται να αυξήσει αρκετά τα ποσοστά της, θα το κάνουν «κρατώντας τη μύτη τους». Με δυο λόγια, ακόμα και αν έρθει πρώτο κόμμα η Ν.Δ., μετεκλογικά θα διαθέτει ένα ιδιαίτερα εύθραυστο ποσοστό και τον πιο αντιδημοφιλή ηγέτη ενός νικηφόρου κόμματος κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης» γράφει χαρακτηριστικά και σχολιάζει την προεκλογική εκστρατεία της Ν.Δ.: «Είναι φανερό πως βιώνουμε μια προεκλογική εκστρατεία όπου όλες οι πλευρές επενδύουν σε φορτισμένα αρνητικά συναισθήματα και έωλες υποσχέσεις. Ειδικά η Ν.Δ. έχει σπρώξει στα άκρα την κινδυνολογία της, με αποκορύφωμα τη θλιβερή διαφήμιση με τα παιδιά, που επενδύει στον πρωτόγονο φόβο των λίγων, ενώ θα έπρεπε να καλλιεργείται χαμηλότονα η εύλογη ανησυχία των πολλών». Για τον Αλέξη Τσίπρα ο κ. Λούλης εκφράζεται θετικά: «Ο άλλος πόλος (ο ΣΥΡΙΖΑ) προκαλεί ανασφάλεια, έστω κι αν ως εικόνα, είναι ο μόνος που διαθέτει, λόγω της ηγεσίας του, αίσθηση φρεσκάδας σε ένα κατάκοπο παραδοσιακό κομματικό σύστημα. Μετεκλογικά ο Τσίπρας είχε ισχυρό αέρα στα πανιά του. Εάν πρόβαλλε ένα μετριοπαθές κεντροαριστερό προφίλ και εάν δεν δημιουργούσε αμφιβολίες για το πώς θα διαχειριστεί τις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε., θα επικρατούσε άνετα στις εκλογές. Τούτο δε συνέβη. Διότι προφανώς δεν επιθυμεί στην συγκεκριμένη συγκυρία να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες και να υποστεί το αναπόφευκτο και βαρύ κόστος». Ο επικοινωνιολόγος αποκαλεί τις εκλογές της 17ης Ιουνίου εκλογές «φόβου»: «Οι προηγούμενες εκλογές ήσαν πρωτίστως «εκλογές οργής» κατά των δυο «κατεστημένων» κομμάτων. Αυτές είναι «εκλογές φόβου». Κρίσιμοι ψηφοφόροι κατευθύνονται κυρίως από τον φόβο μήπως βρεθούμε εκτός Ευρώ. Οι ψηφοφόροι είναι όντως φοβισμένοι. Αν και οι περισσότεροι δηλώνουν ότι η χώρα θα παραμείνει στο Ευρώ (εκφράζοντας στην ουσία μια ευχή), ταυτόχρονα η πλειοψηφία τους εκτιμά πως η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει (εκφράζοντας έτσι την πραγματική ανησυχία του). Αυτός ο φόβος έχει αναστήσει μια πολιτικά ημιθανή Ν.Δ.». Τέλος, προβλέπει ότι η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές δεν θα σταθεί για καιρό: «Οι όποιες επιλογές του εκλογικού σώματος, δεν θα διαμορφώσουν ένα σταθερό πολιτικό τοπίο. Το όποιο σκηνικό που θα προκύψει, θα είναι βραχύβιο. Κόμματα όπως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ αν δεν αλλάξουν συθέμελα (κάτι αμφίβολο) θα κλείσουν γρήγορα τον κύκλο τους. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, αν αποβάλλει τις ακραίες πλευρές του (κάτι όχι εύκολο), μπορεί όντως να γίνει καταλύτης γενικότερων αλλαγών. Πριν δηλαδή βουλιάξει όλο το κομματικό σύστημα. Και μαζί του, πιθανώς και η ίδια η χώρα»...

Όχι Αλέξη, δεν είσαι ένας από εμάς...

Αχιλλέας Ιωακειμίδης Ο Τσίπρας είναι τριαντάρης όπως κι εγώ. Γεννηθήκαμε περίπου την ίδια εποχή, έχουμε ζήσει στην Ελλάδα τα ίδια χρόνια, μεγαλώσαμε στην ίδια πόλη, οπότε μάλλον θα έπρεπε να χαιρόμουν που ενδεχομένως ένας από την γενιά μου είναι κοντά στο να γίνει πρωθυπουργός. Όμως δεν... χαίρομαι με αυτή την προοπτική - του 'ναντίων ανησυχώ βαθύτατα. Αλέξη δε σε νιώθω έναν από εμάς. Όταν εγώ αγωνιζόμουν να τελειώσω το σχολείο και το πανεπιστήμιο - να δώσω μαθήματα και να μην χάσω την εξεταστική, εσύ πρωτοπορούσες στις καταλήψεις. Τι να πρωτοθυμηθώ από τις καταλήψεις, τους δικούς σας αγώνες, την ανταπόκριση που είχαν και την Παιδεία που βρίσκεται σήμερα. Όταν εσύ Αλέξη μετά τις σπουδές, έψαχνες να δώσεις στην κομματική σου διαδρομή επαγγελματική συνέχεια εγώ είχα την αγωνία να βρω δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. Όταν έδινες το πολιτικό σου στίγμα για πορείες και διαμαρτυρίες στο κέντρο της Αθήνας εγώ δεν μπορούσα να πάω στη δουλειά μου και οι δουλειές πολλών άλλων τριαντάρηδων πριν ανοίξουν κλείνανε. Όταν μας έπνιγε το μεγάλο ακυβέρνητο κράτος εσύ μας μιλούσες για άλλες 200 χιλ. νέες θέσεις εργασίας στο δημόσιο και έδινες ελπίδα εκεί που σήμερα υπάρχει τέλμα. Γι' αυτό ανησυχώ Αλέξη, γιατί για μένα είσαι το παρελθόν χωρίς ρυτίδες. Είσαι αυτό που αντιστεκόταν όλα τα χρόνια που θυμάμαι στο ανίκανο σύστημα που κυβερνούσε και του έδινε το άλλοθι να μην κάνει αυτά που έπρεπε. Και αν θες η πετυχημένη σου διαδρομή για μένα δείχνει την απόλυτη αποτυχία του συστήματος για την οποία φυσικά δεν είσαι υπεύθυνος αλλά σίγουρα είσαι και συ συμμέτοχος. Αλέξη, δεν αμφισβητώ τις προθέσεις και τις ικανότητές σου, σέβομαι ότι είσαι αριστερός, ένα πράγμα δε συγχωρώ από άνθρωπο της γενιάς μου - να λέει συνειδητά ψέματα - . Και αν σου δοθεί η ευκαιρία να κυβερνήσεις, για να πετύχεις και να βοηθήσεις τη γενιά μας, που την έχει ακρωτηριάσει η κρίση, θα είσαι καταδικασμένος να κάνεις όπως οι προηγούμενοι, ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που μας λες τόσο καιρό...