ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΥΠΟΔΟΧΗ ΥΠΟ ΟΡΟΥΣ
ΤΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ
Πίσω από κάθε ιστορία μετανάστη που φτάνει ρακένδυτος και ταλαιπωρημένος στα σύνορά μας κρύβεται ένα προσωπικό δράμα. Μια πικρή ιστορία φτώχιας, εξαθλίωσης και πόνου. Όλες μαζί βαλμένες οι ιστορίες σε κάνουν να αισθάνεσαι ντροπή και πολλές φορές ενοχή που εσύ είχες την τύχη να γεννηθείς στην Ευρώπη.
Κι όμως η συζήτηση που ξεκίνησε για την απονομή Ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες δεν θα είχε πάρει τέτοια έκταση αν δεν αποτελούσε η Ελλάδα σήμερα χώρα στην οποία η μετανάστευση και ιδίως η λαθρομετανάστευση αποτελεί κυρίαρχο και πολύ σύγχρονο πρόβλημα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που υποβάλλουμε στον ΟΟΣΑ για την αναπτυξιακή βοήθεια που δίνει η χώρα πάνω από τα 2/3 των 600 περίπου εκατ. ευρώ διατίθενται σε μετανάστες που ζουν εδώ.
Είναι αλήθεια ότι από έθνος μεταναστών μόλις την τελευταία εικοσαετία γίναμε χώρα υποδοχής. Σ’ αυτή την ραγδαία μεταβολή δεδομένων δεν ήμασταν σε θέση να απαντήσουμε με μία σοβαρή, ολοκληρωμένη και πάνω από όλα δίκαιη και λειτουργική πολιτική για την μετανάστευση. Από το άνοιγμα των συνόρων με την Αλβανία το 1990 μέχρι την διαρκή εισροή ξένων, αγνώστου ταυτότητας συνήθως, από τα θαλάσσια σύνορα, που προσβλέπουν σε μία γρήγορη είσοδο την ΕΕ, το ελληνικό κράτος δεν έχει καταφέρει σήμερα να κάνει πράξη απλά πράγματα.
1ον. Nα ξέρει πόσοι και ποιοι μένουν στην χώρα. 2ον. Nα γνωρίζει αν εργάζονται και πως και 3ον. Ποια είναι η οικογενειακή τους κατάσταση. Αυτό αφορά τόσο τους νόμιμους όσο και τους παράνομους μετανάστες.
Απέναντι σ’ αυτά τα προβλήματα χρειάζεται μία ολοκληρωμένη απάντηση που θα καλύπτει όλες τις πιθανές πτυχές του θέματος όπως, φύλαξη συνόρων, επαναπροώθηση σε συμφωνία με τα κράτη προέλευσης, αστυνόμευση, εργατικά δικαιώματα και εργασιακές υποχρεώσεις, παιδεία και εκπαίδευση, υγεία, ασφαλιστικά δικαιώματα, ξεκάθαρο καθεστώς για τις άδειες εργασίας και παραμονής –που δεν έχω καταλάβει γιατί είναι διαφορετικές- και τέλος θέματα ιθαγένειας.
Η αθρόα απονομή ιθαγένειας με χαλαρούς όρους όπως σήμερα προτείνεται, ενώ θα λύσει προβλήματα, θα στείλει ένα λάθος μήνυμα σ’ όλο τον πλανήτη. Ελάτε στην Ελλάδα και γρήγορα θα γίνετε Ευρωπαίοι πολίτες. Όμως αυτό θα οδηγήσει σε ενθάρρυνση και όχι αποθάρρυνση όσων θέλουν να έρθουν.
Πίσω από κάθε ιστορία μετανάστη που φτάνει ρακένδυτος και ταλαιπωρημένος στα σύνορά μας κρύβεται ένα προσωπικό δράμα. Μια πικρή ιστορία φτώχιας, εξαθλίωσης και πόνου. Όλες μαζί βαλμένες οι ιστορίες σε κάνουν να αισθάνεσαι ντροπή και πολλές φορές ενοχή που εσύ είχες την τύχη να γεννηθείς στην Ευρώπη.
Κι όμως η συζήτηση που ξεκίνησε για την απονομή Ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες δεν θα είχε πάρει τέτοια έκταση αν δεν αποτελούσε η Ελλάδα σήμερα χώρα στην οποία η μετανάστευση και ιδίως η λαθρομετανάστευση αποτελεί κυρίαρχο και πολύ σύγχρονο πρόβλημα.
Σήμερα η χώρα μας δέχεται μία διαρκή ροή λαθρομεταναστών, που ξεπερνά κατά πολύ τις 100.000 ετησίως. Το αντίστοιχο νούμερο στην Φιλανδία που είναι το βορειότερο σύνορο της Ευρώπης δεν ξεπερνά τους 20 ενώ οι άλλες σκανδιναβικές χώρες έχουν πολύ μικρότερη μεταναστευτική πίεση από ότι ο Μεσογειακός νότος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που υποβάλλουμε στον ΟΟΣΑ για την αναπτυξιακή βοήθεια που δίνει η χώρα πάνω από τα 2/3 των 600 περίπου εκατ. ευρώ διατίθενται σε μετανάστες που ζουν εδώ.
Είναι αλήθεια ότι από έθνος μεταναστών μόλις την τελευταία εικοσαετία γίναμε χώρα υποδοχής. Σ’ αυτή την ραγδαία μεταβολή δεδομένων δεν ήμασταν σε θέση να απαντήσουμε με μία σοβαρή, ολοκληρωμένη και πάνω από όλα δίκαιη και λειτουργική πολιτική για την μετανάστευση. Από το άνοιγμα των συνόρων με την Αλβανία το 1990 μέχρι την διαρκή εισροή ξένων, αγνώστου ταυτότητας συνήθως, από τα θαλάσσια σύνορα, που προσβλέπουν σε μία γρήγορη είσοδο την ΕΕ, το ελληνικό κράτος δεν έχει καταφέρει σήμερα να κάνει πράξη απλά πράγματα.
1ον. Nα ξέρει πόσοι και ποιοι μένουν στην χώρα. 2ον. Nα γνωρίζει αν εργάζονται και πως και 3ον. Ποια είναι η οικογενειακή τους κατάσταση. Αυτό αφορά τόσο τους νόμιμους όσο και τους παράνομους μετανάστες.
Απέναντι σ’ αυτά τα προβλήματα χρειάζεται μία ολοκληρωμένη απάντηση που θα καλύπτει όλες τις πιθανές πτυχές του θέματος όπως, φύλαξη συνόρων, επαναπροώθηση σε συμφωνία με τα κράτη προέλευσης, αστυνόμευση, εργατικά δικαιώματα και εργασιακές υποχρεώσεις, παιδεία και εκπαίδευση, υγεία, ασφαλιστικά δικαιώματα, ξεκάθαρο καθεστώς για τις άδειες εργασίας και παραμονής –που δεν έχω καταλάβει γιατί είναι διαφορετικές- και τέλος θέματα ιθαγένειας.
Η αθρόα απονομή ιθαγένειας με χαλαρούς όρους όπως σήμερα προτείνεται, ενώ θα λύσει προβλήματα, θα στείλει ένα λάθος μήνυμα σ’ όλο τον πλανήτη. Ελάτε στην Ελλάδα και γρήγορα θα γίνετε Ευρωπαίοι πολίτες. Όμως αυτό θα οδηγήσει σε ενθάρρυνση και όχι αποθάρρυνση όσων θέλουν να έρθουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου