ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ

 Οι πολιτικές εξελίξεις στον τόπο μας με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ  οδηγούν σε σύγκρουση δύο κόσμων.Ο ένας είναι αυτός της διαρκούς εξαπάτησης , της ανικανότητας και της οκνηρίας και ο άλλος είναι της αλήθειας , της αποτελεσματικότητας και της σκληρής δουλειάς.

Δε ζούμε τη σύγκρουση του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα.

Δε ζούμε τη σύγκρουση της αριστεράς με τη δεξιά.

Άλλωστε εδώ και χρόνια αυτή  η γραμμή έχει  χάσει το νόημα της και αποτελεί κριτήριο  μόνο για τη χωροταξική κατανομή  στο Κοινοβούλιο.

Δύο είναι σήμερα τα  ερωτήματα που ο μηχανισμός της προπαγάνδας προσπαθεί  να κάνει κυρίαρχα, αφού δεν έχει κανένα επιχείρημα για να στηρίξει την αποτυχημένη κυβερνητική πολιτική.

Τι  θα έκανε η Νέα Δημοκρατία σήμερα και τι θα κάνει όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Και το μεν πρώτο έχει απλή και εύκολη απάντηση. Δε θα έφθανε ποτέ ο τόπος σε αυτό το χάλι.

Το δεύτερο ερώτημα  απαιτεί μια συνθετότερη ανάλυση.   Έχουμε μια παραπαίουσα κυβέρνηση χωρίς όρια στην εξαπάτηση της κοινωνίας. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ούτε πότε ούτε σε ποια κατάσταση  θα παραδώσει τη χώρα φεύγοντας.

Με βάση τα παραπάνω  δείχνει μονόδρομος η τακτική που ακολουθήθηκε πρόσφατα από τον  Κυριάκο Μητσοτάκη στη Βουλή με την παρουσίαση κατευθυντηρίων γραμμών στα θέματα του πρωτογενούς πλεονάσματος και των στόχων ανάπτυξης.

Ταυτόχρονα όμως και πέρα από τις προτάσεις ας μην ξεχνάμε ότι παρά την προσπάθεια να εμφανιστεί το πρόβλημα της χώρας ως αμιγώς οικονομικό , επί της ουσίας είναι  πρόβλημα βαθύτατα πολιτικό και κοινωνικό.

Πρώτα χάθηκε η ηθική και μετά ήλθε η πτώχευση.

Ζούμε στη χώρα, που κάποτε,όχι πολύ μακριά στο παρελθόν προβαλόταν το ερώτημα αν το νόμιμο είναι και ηθικό προκειμένου να κατηγορηθεί ο αντίπαλος, ενώ σήμερα αναζητούνται λύσεις ώστε το παράνομο να βαφτίζεται νόμιμο, να λαμβάνει θεωρητικό υπόβαθρο στήριξης και να αξιολογείται ως θετικό.

Ζούμε στην εποχή , που διαρρέεται  ότι οι χρήστες και κάτοχοι πλαστών πτυχίων και απολυτηρίων βρίσκουν πρόθυμους υποστηρικτές στην πολιτική ηγεσία και αναζητείται τρόπος  <<δικαίωσης>> τους,

που υπουργός  καταστρατηγεί στοιχειώδεις έννοιες προστασίας προσωπικών δεδομένων,

που τα <<πόθεν έσχες>> κορυφαίων πολιτικών παραγόντων αντί να ελέγχονται εξονυχιστικά εξαγνίζονται με πολιτικές διαδικασίες,

που απειλές εκτοξεύονται σε όσους διατυπώνουν διαφορετικές απόψεις,

που οι κυβερνητικές αποφάσεις αποκτούν τιμωρητικά  χαρακτηριστικά για πολίτες που δεν ψήφισαν σύμφωνα με τις επιθυμίες των κυβερνώντων.

Ζούμε στην εποχή που η  κυβέρνηση καλλιεργεί τον κοινωνικό φθόνο επειδή η ίδια είναι ανίκανη να δώσει λύσεις στα στοιχειώδη προβλήματα της κοινωνίας.

Για το ΣΥΡΙΖΑ η νομιμότητα, η ηθική και η κανονικότητα έχουν νόημα μόνον  εφόσον εξυπηρετούν την παραμονή του στην εξουσία.

Η διχαστική πολιτική που επιχειρείται ενώ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα μπορεί να γκριζάρει την εικόνα και την προοπτική οποιασδήποτε αξιόπιστης λύσης και να αποδιοργανώσει ακόμη περισσότερο την ήδη αποδυναμωμένη κοινωνική συνοχή.

Στην πραγματικότητα υπάρχει ένας μόνο δρόμος αντίδρασης. Η ανάδειξη της αλήθειας , που ζούμε όλοι μας ως πολίτες. Αυτή αφορά όμως μόνον το διαπιστωτικό μέρος της πολιτικής.

Το εκτελεστικό σκέλος της  αντίστασης  απαιτεί πλέον  ακτιβισμό.

Τίποτα δεν μπορεί να μένει αναπάντητο πια.

Όσο αυτή η κυβέρνηση αποτυγχάνει στη διαχείριση μικρών και μεγάλων ζητημάτων τόσο θα θα προσπαθεί να περιχαρακώνει ομάδες πολιτών σε γηπεδικές λογικές και να τις εγκλωβίζει  με την εξυπηρέτηση μικρών συμφερόντων και  ταπεινών επιδιώξεων απέναντι από τις ανάγκες των πολλών.  Αυτή είναι και η πρακτική κυβερνητική απάντηση σε όσους ονειρεύονται ευρύτερα σχήματα διακυβέρνησης.

Η εικόνα των ικανοτήτων και της αποτελεσματικότητας  του πρωθυπουργού είναι πλέον ξεκάθαρη.

Κανείς, πέρα από τους κολλητούς του συστήματος δεν έχει να περιμένει τίποτα.

Είναι στο δικό μας χέρι να μην αφήσουμε την ελπίδα που απαξίωσαν και την προοπτική που αξίζουμε εμείς και τα παιδιά μας να γίνουν στάχτη στα ερείπια μιας χώρας που απλά δεν τα κατάφερε.