Αν και το φεγγάρι είναι απόψε σχεδόν ολόγιομο, η Ελλάδα περνάει ακόμα μια βαριά νύχτα, ίσως τη σκοτεινότερη της μεταπολιτευτικής περιόδου. Τέσσερις μασκαράδες, 3 πολιτικοί δήθεν αρχηγοί και ένας μη εκλεγμένος από τον λαό...
πρωθυπουργός σκύβουν, γονατίζουν και προσκυνούν τους δυνάστες του τόπου αυτού που βεβαίως δεν ήρθαν απροσκάλεστοι, αλλά απολύτως καλεσμένοι από έναν Αμερικανό που φόρεσε τη μάσκα του Έλληνα και άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Κανονικό καρναβάλι δηλαδή, χωρίς τη χαρά του όμως.
Βάζοντας τον Λουκά Παπαδήμο στην άκρη, καθώς ο ρόλος του, ο πραγματικός ρόλος του σε όλη αυτή την εθνική τραγωδία θα φανεί σε μερικά χρόνια και όχι τώρα, έχουμε να καμαρώσουμε τρία ανδρείκελα που άγονται και φέρονται χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς πυγμή, χωρίς εθνική συνείδηση και χωρίς ουσιαστική παιδεία. Γιατί την ουσιαστική παιδεία δεν την αποκτάς στα κολέγια και στα χλιδάτα πανεπιστήμια του εξωτερικού, αλλά μέσα στο σπίτι σου και με τέτοιους άντρες καταλαβαίνουμε πολύ καλά από την πολιτική τους συμπεριφορά για ποια παιδεία μιλάμε.
Και σκέφτομαι, κανείς μα κανείς από αυτούς τους τρεις δεν μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ορθώσει το ανάστημα του ώστε να σταματήσει τον εφιάλτη που δε λέει να τελειώσει ; Κανείς από αυτούς τους τρεις δεν τολμά να αποφασίσει ως Έλληνας, κανείς δεν μπορεί να πει ως εδώ και να απαλλάξει τον τόπο από τα γλοιώδη σκουλήκια που έχουν εισβάλλει στη ζωή μας και την έχουν κάνει αγνώριστη ;
Όποιος τολμήσει αύριο να πει το μεγάλο ΌΧΙ και το μεγάλο ΩΣ ΕΔΩ θα είναι ο αυτός που θα καταφέρει να σώσει το κεφάλι του από '' το εκτελεστικό απόσπασμα '' που γεμίζει ήδη τα όπλα του. Ο Παπανδρέου και ο Καρατζαφέρης χαμένες υποθέσεις ήδη, δεν περιμένει κανείς μεγαλόπνοες πράξεις από αυτούς. Ο Αντώνης Σαμαράς φάνηκε διστακτικός απόψε, αλλά είναι ίσως ο μόνος που αν σκεφτεί ψύχραιμα και πατριωτικά μπορεί, λέω μπορεί, αύριο το πρωί να αλλάξει με ένα ηχηρό ΌΧΙ όχι μόνο τον ρου της Ιστορίας και του τόπου, αλλά και την πορεία της ΝΔ και γιατί όχι και την δική του προσωπική πορεία. Ώστε να μπορέσει να καταγραφεί κάποτε ότι ένας, έστω ένας, κατάφερε να '' μετρήσει '' πραγματικά το ύψος των περιστάσεων.
Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου