Ούτε νέα, ούτε ηγετική, ούτε οµάδα

Του Γιώργου Λακόπουλου

Ερώτηση: Πόσο νέα είναι η νέαηγετικήοµάδατης Νέας ∆ηµοκρατίας; Απάντηση: Καθόλου. ∆ενείναι κατ’ αρχάς νέα τα πρόσωπα που συνθέτουν τον πυρήνα αυτού του πολυπλόκαµου µηχανισµού. Ανακυκλώθηκανοι παλιές φιγούρες καιανάµεσα σ’ αυτούς που προσετέθησαν για ανανέωση µπορεί να διακρίνει κανείς ακόµηκαιπεριθωριακές ή γραφικές περιπτώσεις πουαπεικονίζουν την… αφασία της σηµερινής ∆εξιάς.

∆εν είναι νέα ούτεη αντίληψη που οδήγησε στη διαµόρφωση του κοµµατικού ρετιρέ. Ο Αντώνης Σαµαράς, αντί να πάρει την ευθύνη της αξιολόγησης και των επιλογών, να συγκρουστεί και να αναδιατάξει το ανθρώπινο δυναµικό του κόµµατός του, προτίµησε να δώσει από κάτι σε όλους.

Εξόφθαλµα,η σκοπιµότητα που εξυπηρετεί αυτήη τακτική είναι η αποµόνωση της Ντόρας Μπακογιάννη.

Από αυτή την άποψη, δεν πρόκειται για την πρώτη πράξη µιας καινούργιας εσωκοµµατικής περιόδου, αλλά για αγχωτική συνέχειατης αναµέτρησης του 2009. Αυτό που βαφτίστηκε «ενότητα» δεν είναι παρά ο φράχτης που θα αποθαρρύνει όσους σκόπευαν να αποδράσουν.

Ητοι κάποιοι «εξαγοράστηκαν» µε αξιώµατα για να µην την κάνουν προς ∆ιονυσίου Αρεοπαγίτου µεριά. Αλλη ερώτηση: Πόσο ηγετική και πόσο οµάδα είναι η νέα ηγετική οµάδα της Ν.∆.; Απάντηση: Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ηγετική δεν µπορεί να είναι µια ασφυκτική διάταξη 80 προσώπων ατάκτως ερριµµένων – χώρια οι εκλεγµένοι στο Πολιτικό Συµβούλιο και στην Κεντρική Επιτροπή. Και φυσικά δεν µπορεί να συνιστά καθοδηγητική οµάδα ένα πολυπρόσωπο και πολυπλόκαµο κατασκεύασµα το οποίο µόνο ως συλλογικότητα δεν µπορεί να λειτουργήσει. Στη συγκρότηση των κοµµατικών µηχανισµών είναι άλλο η πολυσυλλεκτικότητα και άλλο η Βαβυλωνία.

Συµπέρασµα: Με αυτό το σχήµα ο αρχηγός της Ν.∆. φαίνεται ότι εξάντλησε τις δυνατότητές του να βάλει την προσωπική σφραγίδα του στο κόµµα. Αλλά ταυτόχρονα ότι εξαντλήθηκαν και οι δυνατότητες της Ν.∆. σε ανθρώπινο δυναµικό.

∆εν υπάρχουν νέες προσωπικότητες, νέες ιδέες, νέες πρακτικές. Το αποτέλεσµα είναι απογοητευτικό. Και ήδη διαχωρίζει την αξιωµατική αντιπολίτευση σε αισιόδοξους και απαισιόδοξους – µε την έννοια που θα έδινε ο αµερικανός συγγραφέας Τζέιµς Κάµπελ: «Αισιόδοξοι είναι όσοι πιστεύουν ότι η ηγετική οµάδα που παρουσίασε ο Σαµαράς είναι η καλύτερη δυνατή - απαισιόδοξοι είναι όσοι πιστεύουν ότι αυτό είναι αλήθεια».