ΝΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΛΟΥ
Αλλες εποχές τέτοιες μέρες θα συζητούσαμε για την επέτειο του ΟΧΙ που είπε ο Μεταξάς, χωρίς δημοψηφίσματα και γκάλοπ, αλλά και για το φρόνημα της πλειονότητα των Ελλήνων που επέλεξαν να πάνε στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και όχι στα σαλέ του Νταβός και της Αράχοβας. Δηλαδή να βάλουν πάνω απ' όλα αρχές και αξίες όπως η δημοκρατία και η ελευθερία και όχι τις αρχές του σήμερα που αποτιμώνται σε καταθέσεις τους και... σκληρό ευρώ.
Εδώ όμως που μας έφτασαν, αφού χάσαμε τη μάχη ενός νέου ΟΧΙ, απέναντι αυτή τη φορά στο
Δ΄ Ράιχ, πληρώνουμε το κόστος όχι ενός έντιμου συμβιβασμού, αλλά μιας καθολικής παράδοσης σε όλα τα επίπεδα. Φυσικά, έχουμε και άπαντες τις ευθύνες μας γι' αυτό, αλλά είναι θέμα άλλης συζήτησης.
Παρακολουθώ όμως όσα συμβαίνουν, παρά το υποτιθέμενο «φρένο» που επιχείρησε να βάλει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στους υπουργούς του. Φαίνεται ότι ορισμένοι από αυτούς έχουν αποφασίσει να μας στείλουν στο... ντιβάνι του διάσημου Αμερικανού ψυχιάτρου και ψυχοθεραπευτή Ιρβιν Γιάλομ. Και αυτό γιατί με τις δηλώσεις τους μας οδηγούν όλους στον ψυχίατρο, για να διαπιστώσουμε τους λόγους που τους εμπιστευτήκαμε και τους εμπιστευόμαστε ακόμη. Δεν ξέρω αν φταίει το υποσυνείδητό τους που τώρα που βρήκαν εξουσία γίνεται συνειδητό, αλλά οι άνθρωποι έχουν τον αμάζευτο. Αλλα λένε το πρωί, άλλα το βράδυ.
Στο ενδιάμεσο ρίχνουν και καμιά παρόλα, έτσι για να κλείνουν το υπαρξιακό κενό τους, χωρίς να σκεφτούν τι δημιουργούν στην ελληνική κοινωνία με τις δηλώσεις τους. Αν κάποιος σταχυολογήσει όσα ανακοινώνουν κάθε μέρα (ενδεικτικά αναφέρουμε ονόματα από τον Φίλη έως το Μάρδα και τούμπαλιν), που το ένα αναιρεί το άλλο, πραγματικά οι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν σταλεί για θεραπεία προτού στείλουν εμάς.
Είναι δυνατόν να συνεχίζουν ανεξέλεγκτοι όλο αυτό το τρελό παραμύθι. Εκτός εάν γίνεται (κάτι που δεν θέλω να πιστέψω) με εντολή άνωθεν. Να τους έχει βάλει κάποιος άλλος να μας τρελάνουν με όσα λένε, για να μην ξέρουμε τελικά τι θα γίνει. Διότι έχουμε φτάσει στο σημείο να κάνουμε τον σταυρό μας (παρά τις ευλογίες του μακαριοτάτου στον ΣΥΡΙΖΑ) που είμαστε ακόμη ζωντανοί με όσα συμβαίνουν.
Για το αν θα μείνουν αυτοί θα φανεί. Στο χειροκρότημα, που λέγαμε και στην προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά έκανε πως δεν μας άκουγε κι αυτή. Διότι, σύντροφοι, ό,τι κάνετε σήμερα περνά αύριο στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας. Που μπορεί να είναι μεγαλόψυχος αλλά, όταν τιμωρεί, τιμωρεί. Για ρωτήστε και τους προηγούμενους. Κάτι θα ξέρουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου