Nigel Farage: Νέο σύστημα διακυβερνήσεως θα επιβληθεί στα έθνη της Ευρώπης

Η Ελλάς οφείλει να αντιδράσει στα τερατώδη ψεύδη, στην απίστευτη γραφειοκρατία, στην ουσιαστική αντιδημοκρατικότητα και ανελευθερία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ώστε οι Ευρωπαϊκοί λαοί να διατηρήσουν την εθνική και δημοκρατική τους ταυτότητα σε ένα πλαίσιο... διεθνούς συνεργασίας και συνεννοήσεως. Τους προηγούμενους μήνες, έγινε εμφανές από τις προτάσεις που προωθήθηκαν από την Κομισιόν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με υποστήριξη από την Γαλλία, την Γερμανία και άλλα κράτη, ότι θα σηματοδοτήσει ένα περαιτέρω αποφασιστικό βήμα προς την συγκόλληση των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως σε ένα κράτος με την δική του κεντρική κυβέρνηση, νόμισμα, φορολόγηση, ένοπλες δυνάμεις και νομικό σύστημα. Τρία πράγματα κτυπούν το καμπανάκι, για τον τρόπο που το νέο σύστημα διακυβερνήσεως θα επιβληθεί στα έθνη της Ευρώπης. Το πρώτο είναι το πόσο λίγο οι Ευρωπαϊκοί λαοί, συμπεριλαμβανομένου του Ελληνικού, όντως γνωρίζουν ακριβώς σε τι σύστημα διακυβερνήσεως θα βρεθούν να ζουν. Το δεύτερο, είναι το πόσο εξαιρετικά αντιδημοκρατικό είναι αυτό το σύστημα. Οι περισσότεροι νόμοι και πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως εγκρίνονται από μη εκλεγμένους αξιωματούχους πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς να δίνουν λόγο στα κοινοβούλια. Έχει λεχθεί ότι οι μόνες χώρες του κόσμου, των οποίων οι νομοθετικές διαδικασίες είναι τόσο αποκρυπτικές, όπως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, είναι η Κούβα και η Βόρειος Κορέα. Ο τρίτος και σημαντικότερος λόγος γιατί πρέπει όλοι μας να φοβόμαστε αυτό το σύστημα διακυβερνήσεως της Ε.Ε. είναι απλά ότι στην πράξη το σύστημα δεν δουλεύει. Οπουδήποτε να κοιτάξεις στις πρακτικές λειτουργίες της, είτε είναι οι πολιτικές της στην απασχόληση, στην γεωργία, στην αλιεία, στον ανταγωνισμό, στην διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια, και σε οτιδήποτε άλλο, ανακαλύπτεις ότι η Ε.Ε. δεν επιτυγχάνει τους διακηρυγμένους στόχους της. Όποια πλευρά πολιτικής και αν εξετάσει κανείς, βρίσκει να συμβαίνει το ίδιο. Πάντα ξεκινούν με ευγενείς σκοπούς και ωραίες υποσχέσεις για το πόσο υπέροχα θα πάνε όλα. Τότε ανακαλύπτεις ότι αυτό οδηγεί σε ένα βουνό γραφειοκρατίας μεγέθους Ολύμπου, σε μια πλήρη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα, σε μνημειώδη αναποτελεσματικότητα και κακή διαχείριση ανακατεμένη με διαφθορά, έως ότου, τελικώς, βλέπεις ότι κανένας από εκείνους τους γενναίους στόχους δεν επιτυγχάνεται στην πραγματικότητα. Καταλαβαίνουμε γιατί οι Βρυξέλλες επιθυμούν τώρα απεγνωσμένα η Ελλάς να εισέλθει στο ενιαίο νόμισμα, δηλαδή για τους δικούς τους προπαγανδιστικούς λόγους. Αλλά φοβόμαστε, ότι αν τον εντάξουν σ' αυτό πείραμα, ο Ελληνικός λαός θα το μετανιώσει. Το πραγματικό πρόβλημα με το αντιδημοκρατικό όνειρο της Ε.Ε., είναι ότι βασίζεται σε μια κολοσσιαία πράξη ευσεβούς πόθου. Ήδη αρχίζουμε να διαπιστώνουμε ότι η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με αυτήν την κατασκευασμένη πίστη. Μια ημέρα όλοι οι λαοί της Ευρώπης θα καταλάβουν ότι οφείλουν να πληρώσουν ένα τρομερό τίμημα. "

Ντερτιλής: Πως ένας αναπτήρας τον έστειλε στη φυλακή,απ΄ όπου πεισματικά αρνήθηκε να βγει

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ Λίγες εβδομάδες μετά από το θάνατο του γιού του Βασίλη,τον ακολούθησε και ο πατέρας . Ο Νίκος Ντερτιλής, σε ηλικία 93 ετών έκανε αυτό που μου είχε πει σε μια τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε ,με αφορμή την αποφυλάκιση του Ιωαννίδη. “Έμένα το αποφυλακιστήριο θα μου το καρφώσουν στη κάσα”,μου είχε πει. Κι έτσι έγινε. Ο γιός τους Βασίλης έγραψε μια λαμπρή ιστορία στο Πολεμικό Ναυτικό,αλλά και στις Ειδικές Επιχειρήσεις. Ο πατέρας Νίκος είχε κι αυτός τις ίδιες προδιαγραφές. Αλλά η επολογή του να ακολουθήσει τους πραξικοπηματίες τα κατέστρεψε όλα. Η οικογένεια Ντερτιλή ήταν πάντα στρατιωτική. Και ο πατέρας του Νίκου Ντερτιλή ήταν αντιστράτηγος. Στην κατοχή,ο Ν.Ντερτιλής, είχε συλληφθεί και κρατήθηκε από τους Γερμανούς στο Χαϊδάρι. Μετά το τέλος της κατοχής εντάσσεται στον στρατό και πολεμά στον Εμφύλιο. Το 1950 γίνεται εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων και μετά εθελοντικά πάει με το Εκστρατευτικό Σώμα στην Κορέα, όπου παρασημοφορείται. Το 1964, μετατίθεται στη Κύπρο. Τουρκοκύπριοι πυροβολούν φάλαγγες της μονάδας του.Ο Ντερτιλής τους προειδοποιεί. Λίγο μετά θα δείξει ότι οι προειδοποιήσεις δεν ήταν "κουφιες". Στην κρίσιμη μάχη της Μασούρας και ενώ οι Τούρκοι απειλούν να βομβαρδίσουν το νησί, υπό τις διαταγές του στρατηγού Γρίβα ο ταγματάρχης Ντερτιλής, επιτίθεται εφ'όπλου λόγχης σε ένα οχυρωμένο από Τουρκοκύπριους και Τούρκους, χωριό. Κάνει "εκκαθαρίσεις" και ο στρατηγός Γρίβας από τον ασύρματο τον καλεί να "υπάρξουν κάποια όρια". Ο Ντερτιλής πυροβόλησε τον ασύρματο. Το 1966, ενώ υπηρετεί στο 16ο Σύνταγμα στη Νιγρίτα Σερρών, μυείται από τους μελλοντικούς κινηματίες στο επερχόμενο κίνημα-πραξικόπημα. Συμμετέχει στο πραξικόπημα και συχνά καυχιέται ότι “τους έπιασα στον ύπνο”, θέλοντας να δείξει πόσο γρήγορα κινήθηκαν οι δυναμεις που διοικούσε για να “πιάσουν” τους στόχους που είχαν αναλάβει. Πρωταγωνιστικός και τραγικός ήταν ο ρόλος του και στο Πολυτεχνείο. Ο Ντερτιλής κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τον 20χρονο φοιτητή Μιχάλη Μυρογιάννη, έξω από το Πολυτεχνείο. Στη δίκη ο μάρτυρας Αντώνης Αγριτέλης,οδηγός του Ντερτιλή επιβεβαιώνει τη δολοφονία. Ο συνήγορος υπεράσπισης του Ντερτιλή, δεν δέχεται την μαρτυρία του και υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε ποτέ οδηγός του Ντερτιλή. Ο Αγριτέλης απαντώντας σε ερωτήσεις για να αποδείξει ότι γνώριζε τον Ντερτιλή,δίνει δύο στοιχεία: “Μ΄ έστελνε να του αγοράζω τσιγάρα Dunhill και να επισκευάζω τον αναπτήρα του ,μάρκας Ronson σ΄ ένα μαγαζί στην Βουκουρεστίου”. Εδώ μπαίνει στην ιστορία ο Στέλιος Λογοθέτης, μετέπειτα δήμαρχος Νίκαιας και Πειραιά. Ήταν αυτός που εντόπισε το μαγαζί επισκευής των αναπτήρων και βρήκε απόδειξη επισκευής στο όνομα Νίκος Ντερτιλής! Οι σχέσεις με τον γιό του Βασίλη. Ο Νίκος Ντερτιλής μπήκε στη φυλακή και ο γιός του Βασίλης έδωσε πραγματική μάχη να επιβιώσει στο ΠΝ τα πρώτα χρόνια μετά τη χούντα. Τα κατάφερε και με το παραπάνω. Δεν ξέχασε ποτέ τον πατέρα του. Ακόμη κι όταν ζούσε στο εξωτερικό ,μετά από την αποστρατεία του ερχόταν πολύ συχνά στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να τον επισκεφτεί. Προσπαθούσε να τον πείσει να βγει από τη φυλακή. Δεν το κατάφερε ούτε με τον θανατό του. Ο Νίκος Ντερτιλής αρνήθηκε να πάει ακόμη και στη κηδεία του γιού του. Η άποψή του ότι “δεν θα νομιμοποιήσω αυτό το καθεστώς” στάθηκε πιο δυνατή από τον ρόλο του πατέρα. Λίγες μέρες μετά υπέστη εγκεφαλικό και μεταφέρθηκε στον Ερυθρό Σταυρό, όπου και χθες άφησε τη τελευταία του πνοή.