ΟΙ ΣΦΟΔΡΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΑΥΤΟΙ ΚΑΠΟΤΕ ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑΝ, ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ, ΑΣΦΑΛΩΣ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥΕΒΔΟΜΗΝΤΑΧΡΟΝΟΥ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΔΕΥΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑΣ.
ΕΧΟΥΝ ΔΥΟ ΣΤΟΧΟΥΣ. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΜΕΡΙΔΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΙΤΙΣΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΟΧΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΣΤΑ ΚΑΤΩΤΕΡΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ. ΧΩΡΙΣ ΕΝΔΟΙΑΣΜΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕΤΡΟΥΝ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΔΩ.
Ο ΑΛΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΑΛΓΗΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΟΤΙ Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΕΙ ΩΣ ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
