Σε όποιο μέρος της Ελλάδας κι αν πας αυτές τις καλοκαιρινές ημέρες μία είναι η ερώτηση που κάνουν οι «χωριάτες» στους Αθηναίους που… είναι μέσα στα πράγματα, όπως λένε: «Θα γίνουν εκλογές και ποιος θα τις κερδίσει;».
Είναι το μοναδικό ερώτημα που τίθεται λες και δεν είχαμε εκλογές πριν από 7 μήνες, λες και δεν μας έφτανε μέσα σε μια χρονιά μια προεκλογική περίοδος, συν αυτή του δημοψηφίσματος, θέλουμε κι άλλη για να εμπεδώσουμε την πολιτική κρίση που περνά η χώρα.
Να θυμίσουμε και να τονίσουμε ότι η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως φάνηκε και από το «όχι» στο δημοψήφισμα, προέρχεται από την
επαρχία κατά κύριο λόγο η οποία για να λέμε και του στραβού το δίκιο δεν έχει πληγεί και τόσο από την οικονομική κρίση, τουλάχιστον σε σχέση με τις αστικές περιοχές που βιώνουν ανεργία, ανασφάλεια, χαμηλούς μισθούς. Στην επαρχία λοιπόν η ερώτηση που κάνουν για τις εκλογές έχει και συνέχεια. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν και στηρίζουν με σθένος, ότι ακόμη κι αν γίνουν εκλογές θα πρέπει να δοθεί μια ευκαιρία στον Τσίπρα για να δείξει αν κυβερνά. «Μα σε έξι μήνες κατέστρεψε την οικονομία, τι θα κάνει σε άλλα τέσσερα χρόνια», αντιτείνεις και σου απαντούν: «Ναι αλλά είναι νέος όχι σαν τους άλλους που 40 χρόνια μας έφτασαν ως εδώ». Η λογική πάει περίπατο όταν τους διαβάζεις ένας προς ένα τα μέτρα του πιο σκληρού μνημονίου που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα τους λες ότι με την προηγούμενη κυβέρνηση των «κακών» θα είχαμε βγει από το μνημόνιο.
«Όχι, ο Τσίπρας είναι αγωνιστής αλλά τον έφαγαν οι άθλιοι Γερμανοί», είναι η απάντηση και παίρνεις λεξοτανίλ για να αντέξεις. Τους λες ότι με εκλογές θα καταστραφεί ακόμη περισσότερο η οικονομία και εσύ θα πληρώσεις τα πολιτικά τερτίπια του Αλέξη και σου απαντούν: «Έλα μωρέ, και τι έχουμε να χάσουμε, αφού τα χάσαμε όλα».
Η κουβέντα πάει παραπέρα. Στον Λαφαζάνη, τη Ζωή, τον Λαπαβίτσα και τον… Βαρουφάκη. Έχουν κι αυτοί στην επαρχία υποστηρικτές, έστω κι αν προσκυνούν τη δραχμή, έστω κι αν μέχρι πριν μερικούς μήνες δεν γινόταν συζήτηση για εγκατάλειψη του ευρώ. «Μα θα υποτιμηθεί το εισόδημά σου κατά 70%, θα χάσεις τις επιδοτήσεις, θα γίνεις Αλβανία αν έρθει η δραχμή», ψελλίζεις φοβούμενος μη τυχόν και χαρακτηριστείς προβοκάτορας και αντεπαναστάτης. Η απάντηση αφοπλιστική: «Και τι καλό είδαμε με το ευρώ τόσα χρόνια».
Η λογική πάει εντελώς περίπατο αφού αυτοί που σου τα λένε έχουν παρκάρει το διπλοκάμπινο αγροτικό, το θηριώδες τρακτέρ, όλα με κοινοτικές επιδοτήσεις. Αυτές που αντί να γίνουν αγροτική παραγωγή έθρεψαν τα κω…μπαρα της Εθνικής οδού.
Υπάρχουν βεβαίως και οι δημόσιοι και δημοτικοί υπάλληλοι στην επαρχία που σου λένε για τις εκλογές και ρωτούν: «Τι θα κάνει ο Τσίπρας, θα διώξει κόσμο;» Κι όταν του απαντάς: «Θα έχουμε τους επόμενους μήνες καμιά 300αριά χιλιάδες επιπλέον ανέργους από τον ιδιωτικό τομέα ξεφυσούν από ικανοποίηση που στο δημόσιο δεν θα χαθεί καμιά θέση εργασίας. Θα στηρίξουν Αλέξη λοιπόν που τους είπε ότι δεν θα φύγει κανείς από τη θέση του και δεν πάει να καεί και το παλιάμπελο (οι επιχειρήσεις) που λένε και στο χωριό μου.
Υπάρχουν βεβαίως και οι ακραίοι: «Μωρέ Χρυσή Αυγή θα ψηφίσω, και Λεβέντη και ΑΝΤΑΡΣΙΑ. Αφού ο Τσίπρας δεν μας τα είπε καλά και όχι μόνο δεν έσκισε το μνημόνιο αλλά έφερε και νέο, εμείς θα τον… τιμωρήσουμε ψηφίζοντας ό,τι μας γουστάρει και να καεί το μπ..λο η Βουλή».
Η ζωή στην επαρχία συνεχίζεται, ο κόσμος περιμένει τις εκλογές για να ασκήσει το… ύψιστο δημοκρατικό του δικαίωμα, η οικονομία βουλιάζει και θα πληρώσουμε για χρόνια τα σπασμένα της καταστροφικής χρονιάς που περνά, αλλά ο λαός στην… κοσμάρα του.
Βαρέθηκε το προηγούμενο πολιτικό σύστημα και αποφάσισε να το αντικαταστήσει με κάτι πολύ χειρότερο, με γεια του με χαρά του. Επί 7 μήνες είδε ότι το νέο είναι τόσο παλιό και τόσο εγκληματικό που κανονικά θα έπρεπε να έχει καταρρεύσει από τη λαϊκή οργή. Κι όμως, ετοιμάζονται να του δώσουν κι άλλη ευκαιρία για να συνεχίσει την πορεία… «στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη». Όμως γιατί να χολοσκάμε και στην επαρχία και στην Αθήνα. «Ο Αλέξης ήταν… αγωνιστής αλλά δεν άντεξε στους κακούς ξένους, το παιδί είναι φιλότιμο και νοικοκύρης ας του δώσουμε την ευκαιρία να κυβερνήσει». Αυτό λένε και πάνε για κανένα ποτάκι ή φραπεδιά στην παραλία να πνίξουν τον πόνο τους από το τρίτο Μνημόνιο. Μήπως και θα πληρώσει κανένας; Όταν τα χρέη θα είναι βουνό τότε τα ξαναλέμε. Όταν θα πρέπει να πάρει κι άλλα μέτρα ο… αγωνιστής τα ξαναλέμε. Όταν τα παιδιά μας θα ακούνε Ελλάδα και θα φτύνουν στον κόρφο τους τα ξαναλέμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου