Minima dystopialia ...

"Και μετά, ξύπνησα. Το φεγγάρι είχε δύσει, τα τριζόνια έψαλλαν, το ροδάκινο μύριζε ακόμη στα δάχτυλά μου. Αναψα ένα τσιγάρο μες στο δροσερό σκοτάδι. Ο κόσμος ήταν ακόμη εκεί"...
Η Ελλάδα, όπως είναι τώρα η κατάσταση, δεν θα μπορεί να εξυπηρετεί το

χρέος της, ούτε να δανειστεί από τις αγορές, τα επόμενα 10-18 χρόνια, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΔΝΤ και ανεξάρτητων αναλυτών.

Το ... αμέσως επόμενο διάστημα, και εφόσον η Ελλάδα διατηρηθεί στο ίδιο καθεστώς των Μνημονίων ν+1, θα διεξαχθεί, πρώτον, ισοπέδωση των τιμών και αξιών των ακινήτων, δηλαδή των ιδιωτικών assets που κατέχουν τα νοικοκυριά. Μαζί με την κολοσσιαία ανεργία, την ύφεση, την υπεροφορολόγηση και την πτώση των μισθών, αυτό θα οδηγήσει στη μόνιμη, δομική φτώχεια του πληθυσμού, σε ρουμανοποίηση.

Δεύτερον, θα επιχειρηθεί εκποίηση, με χαρακτηριστικά πλιάτσικου, των εθνικών assets, όσων απέμειναν, λ.χ. ενέργεια, ορυκτά, ύδατα, λιμάνια, αεροδρόμια, και όσων ενδέχεται να προκύψουν, όπως λ.χ. κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Τρίτον. Στο βαθμό που τα προηγούμενα πλιάτσικα συναντήσουν πολιτικές αντιστάσεις, που είναι πιθανότατο, οι εκβιασμοί και τα σοκ θα κλιμακωθούν. Μια αυταρχική πολιτική λύση, υπό το ένδυμα μιας τεχνοκρατικής σωτηρίας, δεν είναι απίθανη.

Αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση: Τα επόμενα 10-18 χρόνια οι Ελληνες, μετά αλλεπάλληλλα σοκ, θα σέρνονται μαζί με άλλους Ευρωπαίους, με μισθούς 300 παλαιών ευρώ, με διαλυμένες προνοιακές δομές, και δημόσια σφαίρα κυριαρχούμενη από μαφίες.

Η Νότια Ευρώπη, τουλάχιστον αυτή, θα μοιάζει με την Ανατολική Ευρώπη μετά την Πτώση του Παραπετάσματος. Η Ανατολική Ευρώπη θα ακολουθεί. Αρχίζει η παρακμή της Ευρώπης, βαθιά και παρατεταμένη.

Στην πλειονότητά τους, οι άνθρωποι θα έχουν υποταχτεί στη μοίρα. Η κυρίαρχη δόξα θα είναι η New Age μοιρολατρία. Κανείς δεν θα θυμάται τη ζωή πριν από το 2009· όλοι θα θυμούνται ως κατάσταση αναφοράς το σύγκρυο του 2012-13. Οι περισσότεροι θα έχουν πιστέψει ότι αμάρτησαν και πληρώνουν τις αμαρτίες τους. Θα ζαρώνουν και θα αισθάνονται τυχεροί που θα έχουν ένα κομμάτι ψωμί.

[Και μετά, ξύπνησα. Το φεγγάρι είχε δύσει, τα τριζόνια έψαλλαν, το ροδάκινο μύριζε ακόμη στα δάχτυλά μου. Αναψα ένα τσιγάρο μες στο δροσερό σκοτάδι. Ο κόσμος ήταν ακόμη εκεί.]

http://nonews-news.blogspot.gr/2012/07/minima-dystopialia.html