Του Μιχάλη Ιγνατίου.
Η αναφορά του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια, για τις μαζικές αναλήψεις καταθέσεων ύψους 700 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες μέσα σε μία μέρα, δημοσιοποιήθηκε ευρύτατα από τα αμερικανικά Mέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι σχολιαστές, πέραν των ειρωνικών σχολίων, έκαναν και δύο σημαντκές τοποθετήσεις:
Πρώτον, η υπό πτώχευση Ελλάδα μπορεί και σήμερα να διακινεί ένα τόσο μεγάλο ποσό, όπως το χαρακτήρισαν, μέσα σε λίγες μόνο ώρες, και
Δεύτερον, ότι η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στο πολιτικό και το τραπεζικό σύστημα έχει αγγίξει, πλέον, το μηδέν.
Η δεύτερη διαπίστωση προκαλεί δικαιολογημένα ανησυχία, διότι όταν ένας λαός χάνει την εμπιστοσύνη του σε όλους και σε όλα, το επόμενο στάδιο είναι η παράδοση. Και είναι φορές –το λέω και από προσωπική εμπειρία- που μπορώ να πω ότι νοιώθω πως σηκώσαμε τα χέρια ψηλά, μή μπορώντας να ανταπεξέλθουμε στις πιέσεις των προσωπικών μας δανειστών, στα έξοδα που αυξάνονται, ενώ την ίδια στιγμή μειώνονται δραματικά τα έσοδα.
Ποιός μπορεί να μιλήσει για το μέλλον, ποιός δύναται να κάνει σχέδια όταν όλα όσα προγραμμάτισε τα προηγούμενα χρόνια με βάση τα έσοδά του, έχουν καταρρεύσει από τα λάθη των πολιτικών και την απερισκεψία του προηγούμενου πρωθυπουργού, ο οποίος οδήγησε τη χώρα χωρίς πρόγραμμα στον σκληρότατο μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε.
Η κατάσταση είναι όντως τραγική και δεν περίμενα τον Κάρολο Παπούλια και τους πολιτικούς αρχηγούς να το επιβεβαιώσουν, μιάς και η καθημερινή ενασχόληση με το ΔΝΤ, μου έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα να γνωρίζω την απάνθρωπη αλήθεια των αριθμών. Η φράση, που πρωτοάκουσα τον Μάϊο του 2010 ότι «τα μαθηματικά δεν βγαίνουν» είναι πολύ πιό αληθινή από κάθε άλλη φορά.
Παρ’ όλα αυτά, και παρά το γεγονός ότι ο ανώτατος πολιτειακός άνδρας της χώρας δημοσιοποίησε μέσω των πρακτικών των συναντήσεών του με τους πολιτικούς αρχηγούς μία πολύ μεγάλη αλήθεια, ο λαός δεν πίστεψε. Όλοι έχουμε ακούσει συμπολίτες μας να αμφισβητούν τους αριθμούς και έχουν κάθε δίκιο να το κάνουν, διότι όλα τα προηγούμενα χρόνια οι πολιτικοί τους φλόμωσαν στο ψέμα. Αλλά, δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια, ότι οι τράπεζες καταρρέουν γρήγορα και σταθερά, ότι τα ταμεία είναι μείον, ότι στα νοσοκομεία παρατηρείται έλλειψη φαρμάκων, ότι πολλές εταιρείες έχουν μήνες να πληρώσουν τους υπαλλήλους της, ότι η φτώχεια κυριαρχεί και ο κίνδυνος για την πατρίδα μας είναι μεγάλος.
Εφόσον οι αριθμοί που αποκάλυψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αληθινοί και με δεδομένη την αρνητική γραπτή αναφορά του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου προς τον κ. Παπούλια για την ελληνική οικονομία και την προειδοποίηση του ότι το τέλος είναι κοντά, δεν νομίζουν οι αρμόδιοι πως πρέπει να μιλήσουν καθαρά και δημόσια στο λαό; Οταν ο Ελληνας πολίτης πληροφορείται με διαρροές ότι η οικονομία και η χώρα καταρρέουν, λογικό είναι να μην πιστεύει. Διότι νοιώθει πως και οι αριθμοί τίθενται στη διάθεση της «μνημονιακής προπαγάνδας» και πιστεύει δικαιολογημένα πως εκβιάζεται ενόψει των εκλογών.
Επειδή, λοιπόν, φτάσαμε στο σημείο να αμφισβητούνται τα πάντα, πρέπει να αναλάβει κάποιος εκ των αρμοδίων να δημοσιοποιήσει την πραγματική κατάσταση της χώρας. Με αριθμούς και αποδείξεις. Αισθάνομαι πως ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται τα γεγονότα, προκαλεί αντίδραση, ακόμα και από πολίτες που θα ανέμενε κανείς πως γνωρίζουν κάτι παραπάνω από εμάς τους υπόλοιπους, που δεν σκαμπάζουμε από «υψηλή οικονομική πολιτική».
Ο λαός αναζητά την αλήθεια και πιστεύω πως δεν έχει τη δυνατότητα, αυτή τη στιγμή, να την αποκτήσει. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που διακρίνεται από σύνεση, θα έπρεπε μόλις έλαβε γνώση των αριθμών, να ασκήσει το δικαίωμα του διαγγέλματος και να μιλήσει από καρδιάς στο λαό. Στο σημείο που έφτασαν τα πράγματα, είναι αδύνατον να «μαγειρευθούν» οι αριθμοί και να κρυφθεί η αλήθεια. Ο λαός επιθυμεί και δικαιούται την αλήθεια. Και αν ειπωθεί η αλήθεια χωρίς ωραιοποιήσεις και σαντιγύ, υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να ξαναβάλει πλάτη, όπως έπραξε τον πρώτο χρόνο, όταν χωρίς ουσιαστικές και σοβαρές διαμαρτυρίες έκανε τις θυσίες, τις οποίες δεν εκμεταλλεύθηκε η κυβέρνηση για να υλοποιήσει το Μνημόνιο, που ίδια Η επέλεξε ότι αρμόζει στην Ελλάδα και το λαό της.
Στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε μία μεγάλη κουβέντα, και θα την παραθέσω για την περίπτωση που δεν διαβάστηκε με προσοχή. Τόνισε τα εξής:
«Με την ιδιότητά μου του μέχρι πρότινος Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών έχω πλήρη συνείδηση αυτών που είπε και ο Πρωθυπουργός, αυτών που είπε και ο κ. Προβόπουλος. Αλλά, ξέρετε, αυτά πρέπει να ειπωθούν στον ελληνικό λαό από αυτούς. Δηλαδή υπάρχει ένα τεκμήριο αμφισβήτησης για το τι λένε τα κόμματα και έχουμε υποστεί με πολύ έντονο τρόπο τις συνέπειες αυτού του τεκμηρίου αμφισβήτησης της ειλικρίνειάς μας. Μιλάμε την αλήθεια. Η γλώσσα της αλήθειας δεν είναι αρεστή. Πρέπει και ο κ. Παπαδήμος και ο κ. Προβόπουλος και όλοι να μιλήσουν με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Δεν θέλω να μιλάνε οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών θεσμών ούτε του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Πρέπει αυτή η υπόθεση της Δημοκρατίας να είναι μια ελληνική υπόθεση, μια υπόθεση του κυρίαρχου ελληνικού λαού, αλλά τα αρμόδια όργανα κατά το Σύνταγμα και το νόμο, δηλαδή ο Πρωθυπουργός και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, οφείλουν να μιλήσουν και να μιλήσουν καθαρά».
Η εποχή που τα μισόλογα ήταν (και είναι) το χαρακτηριστικό του πολιτικού λόγου, πέρασε και δεν θα ξανάρθει πιά. Τώρα είναι η ώρα των λόγων και των πράξεων. Όποιος πολιτικός εκστομίσει την αλήθεια και τη συνοδεύσει με την αρμόζουσα συγνώμη για τα μύρια λάθη του παρελθόντος, θα επιβραβευθεί. Οσοι επιμένουν να επιλέγουν τη μισή αλήθεια, θα υποστούν πανωλεθρία και θα γίνουν αποδέκτες της οργής του λαού, όπως και στις 6 Μαΐου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου