Ώρα να δύσει ο ήλιος ο πράσινος

Συζητώντας με φίλους και γνωστούς των οποίων τη γνώμη εκτιμώ, καταλήγουμε πάντα στο ίδιο συμπέρασμα: ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας πολιτικός άξιος σεβασμού, που δίνει μια μάχη χαρακωμάτων για τη σωτηρία της χώρας.

Μετά το συμπέρασμα, καταλήγουμε πάντα σε ένα άβολο αδιέξοδο: μα να ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ; Ακούς τη λέξη "ΠΑΣΟΚ" κι αγχώνεσαι. Ντρέπεσαι να πεις "ψηφίζω ΠΑΣΟΚ" γιατί φοβάσαι ότι ο άλλος δεν θα καταλάβει ποιο ΠΑΣΟΚ στηρίζεις.

Το ΠΑΣΟΚ του Λαλιώτη και του Τζουμάκα; Το ΠΑΣΟΚ της Μπιρμπίλη και του Παπακωνσταντίνου; Το ΠΑΣΟΚ που στήριξε Καμίνη ή το ΠΑΣΟΚ που ούρλιαζε για την έλευση της Cosco στον Πειραιά; Το ΠΑΣΟΚ του ΑΣΕΠ ή το ΠΑΣΟΚ των κλαδικών;

Κι αν όλοι οι παραπάνω διαχωρισμοί γίνονται με όρους παρόντος-παρελθόντος, ακόμα και το σημερινό ΠΑΣΟΚ εμφανίζει στους κόλπους του δεκάδες διαφορετικές τάσεις θυσιάζοντας την ιδεολογική του "καθαρότητα" στο βωμό μιας ευρείας εκλογικής επικράτησης.

Αργά ή γρήγορα όμως, αυτό το ΠΑΣΟΚ...

...θα χρειαστεί να απευθυνθεί ξανά στο λαό, στον ίδιο λαό μιας διαφορετικής όμως χώρας. Στη σημερινή πολιτική συγκυρία, ένας φιλελεύθερος δεξιός δεν μπορεί παρά να βρίσκεται σε δίλημμα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατικής Συμμαχίας, την ώρα που ένας ψηφοφόρος του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ γοητεύεται από τη συνεχή επανάληψη της λέξης "πατρίδα" από τον Αντώνη Σαμαρά.

Μέσα από αυτό το μωσαϊκό ιδεολογιών και ιδεοληψιών που αφήνει πίσως της η Μεταπολίτευση, ο Γιώργος Παπανδρέου θα κληθεί να προσεγγίσει ένα σώμα ψηφοφόρων αποφασισμένο να στηρίξει την πορεία της χώρας προς τη Σύγκλιση με τα κράτη της Δύσης.
Η μάχη του σημερινού πρωθυπουργού θα είναι δύσκολη και ίσως ακόμα δυσκολότερη αν δοθεί με φόντο την πράσινη σημαία με το ήλιο.

Ηχεί λοιπόν σωτήρια στα αυτιά μου ένα νέο σύνθημα "Γιώργο, άλλαξε τα όλα". Όλα όμως...
Το όνομα, το σήμα, το καταστατικό, το στελεχιακό δυναμικό. Τα πάντα.

Μόνο μέσα από τις στάχτες του ΠΑΣΟΚ μπορεί να αναδειχθεί ένα νέο συνεπές κόμμα του δημοκρατικού χώρου απαλλαγμένο από κρατικίστικες λογικές και παλαιοκομματικές πρακτικές. Ένα κόμμα που θα προτιμά την ιδεολογική καθαρότητα που οδηγεί σε συμμαχικές κυβερνήσεις παρά την ιδεολογική "ευελιξία" που οδηγεί σε μονοκομματικές κυβερνήσεις όπου συνυπάρχουν ο Μόσιαλος με την Βάσω Παπανδρέου και η Μπιρμπίλη με τη Μερεντίτη.

Τη σωτηρία της χώρας μπορεί να ανακόψει μόνο η απροθυμία του ΠΑΣΟΚ να αυτοκαταργηθεί.
Γράφει ο Παραπολιτικός