Οι πολιτικοί που προσφεύγουν σήμερα στον λαϊκισμό της δαιμονοποίησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, θα έπρεπε κατά την άσκηση της εξουσίας τα τελευταία τριάντα χρόνια να είχαν κάνει αυτά που όφειλαν, ώστε να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη. Η επισήμανση δεν αφορά μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και την Αριστερά, η οποία με τις υπερβολικές απαιτήσεις της για «κεκτημένα» διόγκωσε το σημερινό αδιέξοδο. Αλλωστε, και στο σύντομο πέρασμά της από την εξουσία, στην κυβέρνηση Τζαννετάκη και στην Οικουμενική, συνέβαλε στον εκτροχιασμό του προϋπολογισμού. Για τη σημερινή βαθιά κρίση, λοιπόν, ουδείς είναι άμοιρος ευθυνών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτές κατανέμονται ισότιμα.
Ας πρόσεχαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων τριάντα ετών να μην υπερχρέωναν τη χώρα, για να μη χρειάζεται σήμερα η προσφυγή σε «δαίμονες». Και ας προσέχαμε και εμείς να μη ζητάμε πάνω από αυτά που παράγουμε και να μην ψηφίζουμε αυτούς που μας ........
υπόσχονται πράγματα που δεν αντέχει ο προϋπολογισμός.
Πριν από μερικές ημέρες, ο Θόδωρος Πάγκαλος και η Ντόρα Μπακογιάννη για άλλη μια φορά τόλμησαν να πουν μερικές αλήθειες. Και παρότι έχουν και αυτοί τις μεγάλες ευθύνες που αναλογούν σε κορυφαίους πολιτικούς, δεν υπέκυψαν στον λαϊκισμό της δαιμονοποίησης του ΔΝΤ. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αναρωτήθηκε εύλογα «τι θα μας ανάγκαζε το ΔΝΤ να κάνουμε, το οποίο να μη μας έχει ήδη ζητηθεί από την Ε. Ε. και τι θα μας ανάγκαζαν και το ΔΝΤ και η Ε. Ε. να κάνουμε που δεν έπρεπε απόλυτα να γίνει εάν έχουμε αίσθηση του πού ζούμε και πού βαδίζουν τα πράγματα;», ενώ η πρώην υπουργός Εξωτερικών σημείωσε πως «πριν δαιμονοποιήσουμε το σχέδιο στήριξης, πρέπει να απαντήσουμε αν μπορεί η Ελλάδα να δανείζεται με επιτόκια της τάξης του 7% και του 8%», και κάλεσε τη Ν. Δ. «να στηρίξει πολιτικές που έχει ανάγκη ο τόπος, χωρίς να φοβηθεί το πολιτικό κόστος και χωρίς να υποκύψει στον λαϊκισμό».
Στον αντίποδα βρίσκονται πολλά στελέχη του παλαιού ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο Αντώνης Σαμαράς. Οι αντιδράσεις των πρώτων είναι αναμενόμενες και δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Το κυβερνών κόμμα δείχνει να έχει ενηλικιωθεί και, παρά τις εσωτερικές τριβές και τις καθυστερήσεις που κόστισαν στον τόπο, δείχνει έτοιμο να κάνει αυτά που πρέπει. Ομως, η κάθετη αντίθεση του προέδρου της Ν. Δ. στο ΔΝΤ, που δείχνει να αποσκοπεί σε κομματικά οφέλη, δεν συνάδει με την εικόνα του υπεύθυνου ηγέτη, ο οποίος στις δύσκολες στιγμές προσφέρει στήριξη στην κυβέρνηση και δρα με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.
Ο κ. Σαμαράς εκτίμησε πως το Ταμείο «θα γονατίσει τη χώρα και η κοινωνία θα εμφανίσει σημεία διάλυσης». Είναι αλήθεια ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος κοινωνικής έκρηξης, αλλά από τη στιγμή που η σκληρή πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει με ταχυδακτυλουργίες και θαύματα, πρέπει και αυτός να συμβάλει στην όσο το δυνατόν ομαλότερη αντιμετώπισή της από την κοινωνία. Οπως είπε και ο ίδιος, «δεν πρέπει να είμαστε φοβικοί απέναντι σε κανέναν ούτε βεβαίως και στο ΔΝΤ».
Οσοι δαιμονοποιούν το ΔΝΤ παραβλέπουν τους σκληρότατους όρους που θέτει η Ε. Ε. Οι Ευρωπαίοι, παρά την «αλληλεγγύη» τους, διαβουλεύονταν επί μήνες, ενώ τα spreads ανέβαιναν και τελικά «συμφώνησαν» σε έναν πολύπλοκο και χρονοβόρο μηχανισμό που προβλέπει επιτόκιο 5% το οποίο ακόμη και ο πρόεδρος της Κομισιόν παραδέχθηκε ότι είναι πολύ υψηλό. Αντίθετα, το Ταμείο θα δανείσει με επιτόκιο που θα κυμανθεί γύρω στο 3%.
Ο πρωθυπουργός έχει δίκιο όταν μιλάει για «παθογένειες ενός ιστορικού κύκλου 35 ετών». Εδώ που φθάσαμε, με δικές μας διαχρονικές και διακομματικές ευθύνες, δεν μας φταίει το ΔΝΤ το οποίο, άλλωστε, δεν ήρθε από μόνο του στην Ελλάδα. Εμείς, και οι εταίροι μας, το καλέσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου